42 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής Κατάθεση Ψυχής Μάρτυρες σε ένα ποιητικό εργαστήρι, σε μια αίθουσα που κουβαλά τη μνήμη ενός «παλαιού συμμαθητή» μας, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Στον μαυροπίνακα, οι δικοί του στίχοι «Τις αφέγγαρες νύχτες που τα πάντα κοιμούνται και τ’ αστέρια φοβούνται να φωτίσουν τη γη», τα λίγα κεριά και τα λουλούδια οδηγούν το μυαλό μας σε ποιητικούς περιπάτους. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα καταιγιστικά. Καταγράφονται από όλους και όλες. Η φύση ανθίζει…, μοσχοβολάνε τα λουλούδια…, το ηλιοβασίλεμα χάνεται στη θάλασσα…, κάπου εκεί έξω ένα λουλούδι μαραίνεται και ένα άλλο φυτρώνει…, το βαθύ γαλάζιο…, το ταξίδι αρχίζει…, ψάχνω τις απαντήσεις, σταματάει η σκέψη, γιατί να υπάρχει η ζωή, ποιο το μέλλον…, μόνιμη σκέψη μου ο πόλεμος και η Ουκρανία…, το σπίτι σκοτεινό και άδειο…, τα κλειδιά σπάνε…, ένα δάκρυ κύλησε…, ένα δάκρυ στα βότσαλα…, η μουσική συνεχίζει, το μολύβι συνεχίζει… Στο εργαστήρι αυτό ψάξαμε τις απαντήσεις. Τις βρήκαμε στον ποιητικό λόγο. .................................................................................................................. Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ............................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=