Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής Ποιήματα Σχολική χρονιά 2022-23 ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής Ποιήματα Βιωματικά Ποιητικά Εργαστήρια
Ποίηση Η σύνθεση του νυν και του αιέν στη συμφιλίωση των εικόνων Η κίνηση της προσευχής στην αποκάλυψη των λέξεων Ανίδωτες αγάπες εγκλωβισμένα σχέδια τα μυστικά οι αποχρώσεις της ψυχής Χρυσούλα Αλεξάνδρου
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Αναμνήσεις Αλλιώτικες Ψηλά, χωρίς φωνή σε ένα παγκάκι, έξω απ’ την Αθήνα Βράδυ και μόνος κουρασμένος και πάλι Μίζερη πόλη σκυμμένοι άνθρωποι χωρίς ορίζοντα σφιγμένα χέρια απόλυτη σιωπή βαβούρα και τρέλα καταιγίδα και χάος Επικίνδυνη επανάληψη Κενό απόδραση Σου μιλάω - συναντιόμαστε Αναμνήσεις αλλιώτικες αγαπημένες φωνές Ένα τοπίο στο βλέμμα του ήλιου ένα τοπίο στο φως του φεγγαριού ο αέρας χαϊδεύει τα λυμένα μαλλιά η νύχτα αγκαλιάζει τη σιωπή οι αισθήσεις χορεύουν βαλς Οι ορίζοντες ένα αντίο ....................................................................................... 1 ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Altered memories Sitting up high, voiceless on a bench, just outside of Athens It’s night-time and I’m alone tired once again The city is miserable, crouching people without a horizon ahead they clasp their hands in absolute silence in hussle and madness storm and chaos A dangerous repetition A void an escape I talk to you - we meet Altered memories favourite voices A landscape in the sun’s gaze a landscape under the moonlight the wind caresses the loose hair the night hugs the silence the senses come together as if in a waltz The horizons ahead a goodbye .................. Λύκειο Σολέας .................................................................................................................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Λευκός καμβάς Οδηγώ μ' έναν κόμπο στο στήθος Οι σκέψεις με πνίγουν καθώς πλησιάζω Η μηχανή του χρόνου σημαδεύει στιγμές Μορφές, θόρυβοι εικόνες και σκιές γύρω τριγύρω Η γιαγιά κεντά στον αργαλειό τη ζωή της ολόκληρη Της γειτονιάς οι άντρες χτυπούν τους καημούς στα ζάρια Το αγόρι στη γωνιά χαϊδεύει του κοριτσιού το μάγουλο Στα ασβεστωμένα διάφανα σοκάκια ψιθυρίζουν τα παιδιά και κρύβονται ανέμελα Μόνος δεν ήτανε κανένας Λευκός καμβάς η Ελλάδα ....................................................................................... 2 ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
White canvas I’m driving with a heavy chest I’m drowning in my thoughts as I’m getting closer The Time Machine aims at moments Shapes, noises, images and shadows all around A grandmother is weaving on the loom images of her whole life The men of the neighbourhood are gambling their sorrows in a game of dice The boy in the corner is caressing the girl’s cheek The children are whispering and carelessly hiding In the whitewashed narrow alleyways Nobody was alone Greece a white canvas .............................. Περιφερειακό Γυμνάσιο και Λύκειο Λευκάρων ..........................................................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Σκόρπια τα ρόδα, κρασί στο ποτήρι Ανακατεύω τη σκέψη μου και είσαι πάντα παρών, αγαπημένε φίλε Εσύ φίλε Η καρδιά μου μυρίζει το καμένο της γης μυρίζει την ερημιά του δάσους τον πόνο του δέντρου Με πονάει η απώλεια των ανυποψίαστων πουλιών με πονάει η στάχτη στο θολό νερό με πονάει το μαύρο των φοβισμένων ρόδων το τρομαγμένο γάβγισμα του σκύλου ο σπαραγμός για τον άνθρωπο Η μορφή σου και πάλι μπροστά μου Πάτροκλε να κοιτάει και να δείχνει Χιονισμένο λευκό το βουνό σκόρπια τα ρόδα, κρασί στο ποτήρι τη λύρα στα δάχτυλα χαραμάδα στο φως ασπίδα στη λήθη Της γης οι πληγές οι πληγές μας να κλείσουν ....................................................................................... 3ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
.............................. Σχολή Ομόδους - Απεήτειο Γυμνάσιο Αγρού ............................................................... Scattered roses, wine in a glass I dig into my thoughts and you are always there, my beloved friend You my friend My heart can smell the burnt earth, the wilderness of the forest the pain of the tree I'm hurt by the loss of the unaware birds I'm hurt by the ashes in the blurry waters I'm hurt by the blackness of the scared roses by the frightening barking of the dog by the heartache for the human Your figure stands in front of me once again, Patroclus looking and pointing at the mountain covered in snow roses scattered everywhere, wine in a glass the lyre touching the fingers a crack in the light a shield to oblivion These wounds of the earth our wounds may they heal Σχολή Ομόδους
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ....................................................................................... 3ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Разбросанные розы, вино в бокале Смешанные чувства и навязчивые мысли Но всегда в них ты, мой любимый друг Ты, мой друг Моё сердце чувствует запах горелой земли Дикого леса Боли деревьев Мне больно от недостатка ничего не подозревающих птиц Мне больно от пепла в мутной воде Мне больно от черноты напуганных роз От напуганного лаяния собак От горя за человека И вновь твоя фигура предо мной, Патрокл Смотря и показывая На белую гору, покрытую снегом Разбросанные розы Вино в бокале Лиру на кончиках пальцев Трещину в свете Щит забвения Раны Земли. Наши раны Пусть закроются Σχολή Ομόδους
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ....................................................................................... 4ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Έζησα Καλάβρυτα Γιατί αναστενάζεις η διαδρομή τελειώνει Βρίσκομαι στον λόφο της βροχής Ο αέρας κρύος σαρώνει τις ξεχασμένες ελπίδες Πεδίο σύγκρουσης η σκέψη μου πόλεμος στο μυαλό πόλεμος στις γειτονιές του κόσμου πάλη στα μαρμαρένια αλώνια στο ανήλιαγο μέτωπο κακογραμμένο τετράδιο κείτεται σπαρακτικά Έζησα Καλάβρυτα Πίστεψα στη φλόγα της ζωής Το φως θα ξεπλύνει τη γη απ' τα πάθη Χρέος για λύτρωση η διαδρομή τελειώνει
.............................. 6ο Ημερήσιο Γενικό Λύκειο Πατρών Ανδρέα Γ. Παπανδρέου .......................................... I lived in Kalavryta Why are you sighing the journey is coming to an end I am on the rainy hill The wind is cold and sweeps away any forgotten hopes My thoughts are in a battlefield there’s a war in my mind there’s a war in the world’s neighbourhoods a battle in the fields of marble dreams are collapsing at the dismal front a poorly written notebook lies in pain I lived in Kalavryta I believed in the flame of life Its light will wash out any earthy passions Sensing the need for redemption the journey is coming to its end
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ....................................................................................... 5ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Το ποτάμι κυλάει τις σκέψεις μου Έφτασα εδώ Στέκομαι στην όχθη των αναμνήσεών μου Στην ατμόσφαιρα υγρασία περίεργη μέρα Μπερδεύομαι Η μυρωδιά των πεσμένων φύλλων με πάει πίσω Δύσκολοι δρόμοι βαρύ το χιόνι κρυμμένα φεγγάρια τα ξύλα στο τζάκι κρασί στο τραπέζι μελωδία στην ψυχή Το ποτάμι κυλάει και σέρνει τις σκέψεις μου Οι άνθρωποι τώρα ξεχασμένοι στον χρόνο οι υποσχέσεις χάθηκαν τα σκυλιά αγρίεψαν Πυροτέχνημα τα συναισθήματά μου Σημαίνουν Χριστούγεννα
.............................. Γυμνάσιο και Λυκειακές τάξεις Λαμπείας ................................................................ The river carries my thoughts I arrived here I’m standing on the bank of my memories The atmosphere is damp it’s a strange day I’m confused The smell of the fallen leaves takes me back To difficult roads to the heavy snow to hidden moons to the logs in the fireplace to the wine on the table a melody to the soul The river flows and carries my thoughts People have been forgotten in time their promises are lost the dogs have gone wild My feelings are fireworks Christmas is here
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ....................................................................................... 5ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... La rivière fait couler mes pensées Je suis arrivé là Je me tiens debout sur la rive de mes souvenirs De l’humidité dans l'atmosphère Un jour étrange Je me sens confus L'odeur des feuilles mortes me ramène dans le passé Des routes difficiles La neige épaisse Des lunes cachées Le bois dans la cheminée Du vin sur la table De la mélodie dans l'âme La rivière coule et entraîne mes pensées Les gens oubliés dans le temps Les promesses perdues Les chiens devenus agressifs Un feu d'artifice mes émotions C’est Noël
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ....................................................................................... 6ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Ο Μινώταυρος ήμουν εγώ Κλειδώνονται τα όνειρά μας άλλοτε μέσα σε κουτιά κι άλλοτε στον λαβύρινθό μας Χάνομαι, πνίγομαι, δακρύζω η καρδιά μου ματωμένη Πού πάμε Ποιοι μας εγκλωβίζουν Φοβάμαι Ξεκίνησα κάπου έμεινα στη μέση Ψάχνω έναν Δαίδαλο, ψάχνω έναν μίτο ψάχνω την Αριάδνη μου Οι άνθρωποί μου, η δύναμή μου Όλοι πετάμε σε έναν ουρανό Αν φτάσω πλάι στον ήλιο θα καώ; Στην αντανάκλαση των σκέψεών μου ο Μινώταυρος ήμουν εγώ
Il Minotauro ero io Chiusi a chiave sono i nostri sogni a volte dentro scatole altre volte nel nostro labirinto Mi perdo, annego, lacrimo il mio cuore sanguinante Dove andiamo Chi ci ingabbia Ho paura Sono partito da qualche parte mi sono arenato Cerco un Dedalo, cerco un filo cerco la mia Arianna La mia gente, la mia forza Ci libriamo tutti in un cielo Se mi avvicino al sole brucer Nel riverbero dei miei pensieri il Minotauro ero io Λύκειο Αγίου Νικολάου ............................. Λύκειο Πολεμιδιών - Λύκειο Αγίου Αντωνίου - Λύκειο Αγίου Νικολάου ...........................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ....................................................................................... 6ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... El minotauro era yo Se encierran nuestros sueños a veces en cajas y a veces en nuestro laberinto Me pierdo, me ahogo, lloro mi maldito corazón ¿A dónde vamos? ¿Quiénes nos enclaustran? Tengo miedo Empecé me quedé en el medio Busco a un Dédalo, busco un mito busco a mi Ariadna Mi gente, mi fuerza Todos volamos en un cielo ¿Si me acerco al sol me quemo? En el reflejo de mis pensamientos el minotauro era yo Λύκειο Αγίου Νικολάου
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Στην άκρια του ξύλινου πατώματος Βράδυ χειμώνα, Δεκέμβριος ο μήνας Στην άκρια του ξύλινου πατώματος μούσκεμα ακόμα οι αποσκευές μου μαζεμένες εκεί οι σκέψεις, οι φόβοι και οι αλήθειες μου τις Ξεκλειδώνω Δύο ανύποπτα παιδάκια τότε περνάγαμε τη γέφυρα του κόσμου μας, ξυπόλυτα ενώναμε τα χέρια μας και φτιάχναμε τα όνειρά μας Κάπου στο βάθος του καιρού οι Νύμφες έκλωθαν το νήμα τους για μας Στάλα τη στάλα η βροχή γεμίζει τον κουβά και το σεντόνι κόμπο τον κόμπο τυλίγει το κορμί μου Κουμπώνουν, ξεκουμπώνονται οι ψυχές ο χρόνος και οι ζωές μας Στη γέφυρα του κόσμου ακόμα προχωράμε Νύμφες υφαίνουνε σειρήνες ξεπλανεύουν Τα χέρια μας λυθήκανε ξέμπλεξαν τα όνειρά μας Μόνος στη γέφυρα του κόσμου αυτού μόνος στην άκρια του ξύλινου πατώματος ....................................................................................... 7ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
On the edge of the wooden floor A winter December night On the edge of the wooden floor even my luggage is damp all is gathered there My thoughts, my fears and my truths ready to be unlocked Two unsuspicious children back then crossing the bridge of our world, barefoot joining our hands and making dreams Somewhere in the depth of time the Nymphs spun the thread of our fate Drop by drop, the rain fills a bucket and the bedsheet, knot by knot, covers my body The souls button up and unbutton like the moments of our time and life On the bridge of the world we still move on the nymphs weave the sirens seduce Our hands are untied untangling our dreams Alone on the bridge of this world alone on the edge of the wooden floor Λύκειο Αποστόλων Πέτρου και Παύλου .............................. Λανίτειο Λύκειο - Λύκειο Αποστόλων Πέτρου και Παύλου ............................................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Au bord du plancher de bois Une soirée d'hiver, au mois de décembre Au bord du plancher de bois Mes bagages encore trempés y sont Rassemblés Mes pensées, mes peurs et mes vérités Je les débloque Deux enfants insouciants à l’époque Nous traversions le pont de notre monde, pieds nus Main dans la main Et nous faisions des rêves Quelque part dans les profondeurs du temps Les Nymphes filaient leur fil pour nous Goutte à goutte, la pluie Remplit le seau et le drap Fibre par fibre enveloppe mon corps Se boutonnent et se déboutonnent les âmes Le temps et nos vies Sur le pont du monde Nous continuons à avancer Des nymphes tissent Des sirènes séduisent Nos mains se sont déliées Nos rêves se sont démêlés Seul sur le pont de ce monde Seul sur le bord du plancher de bois Λύκειο Αποστόλων Πέτρου και Παύλου ..................................................................................... 7ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ....................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ..................................................................................... 8ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι .................... Τελικά είμαι εδώ Κλειδωμένα όλα στης Πανδώρας το κουτί σε έναν διάδρομο σκοτεινό, με πόρτες μακρινές Τα αφουγκράζομαι Βήματα διακόπτουν τη σιωπή της σχισμένης κουρτίνας Βασανιστικός ο διχασμός, δραματικός ο φόβος Ποιος είμαι Τι κάνω εδώ; Κάποτε ήμαστε όλοι στο τραπέζι η εφημερίδα στα πόδια του παππού ο μπαμπάς και η μαμά στον ρυθμό και εμείς χορεύαμε Τι κάνω εδώ; Τα βήματά μου, η διέξοδός μου Βυθίζομαι, παραληρώ συγκρούομαι στον χρόνο, στο παρόν Ποιος είμαι εγώ; Η μορφή μου σ’ ένα κουτί Τελικά είμαι εδώ
In the end I’m here All is locked in Pandora’s box down a dark corridor, with distant doors I’m trying hard to listen As footsteps break the silence of the torn curtain Torn inside paralyzed with fear Who am I? What am I doing here? Once, we were all around the same table the newspaper on grandad’s lap mom and dad waltzing away and we were dancing What am I doing here? My footsteps are my only way out I’m sinking, I’m frantically lost in time, in the present Who am I? Trying to define myself, I lean on my box In the end I’m here Λύκειο Αγίας Φυλάξεως .............................. Λύκειο Αγίας Φυλάξεως - Λύκειο Λινόπετρας .............................................................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Οι κόκκινες κάρτες της ζωής Ήθελα να ξεφύγω από τις κόκκινες κάρτες της ζωής Σε μιαν οθόνη μακρινή συνάντησα τον άγγελό μου Καθίσαμε… Πάει καιρός Στην άμμο χόρευαν κοχύλια και η διαδοχή των εποχών άγγιζε τις φωνές μας Ο άνεμος σφύριζε στα ξανθά μαλλιά της νιότης κι αυτή λουζόταν στο ποτάμι Οι σκέψεις μέσα μας Πού είναι ο πλούτος Ό,τι αγγίζω να γίνεται χρυσάφι; Ευχή και κατάρα του Μίδα ο καπνός πνίγει την καθαρότητα των δέντρων Του κόσμου η απληστία μια αταξία θλιβερή τα σκουπίδια στον ήλιο μαχαιριά Τα λουλούδια στην αφωνία τους κραυγάζουν Τον πήρα από το χέρι Πού να βρω έναν φάρο ένα κουπί ένα νησί μια οικογένεια να μοιραζόμαστε τη θάλασσα, τα δειλινά της Βρήκα τον φοίνικα στις στάχτες του ....................................................................................... 9ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Στην υγειά σου Πηνελόπη Στη σχεδία μου απάνω ανεμοδέρνομαι ακόμα Κοιτάω το άστρο μου στον ουρανό Δέκα χρόνια από τότε Ήθελα τόσα να σου πω Θα τα καταφέρω; Θα ξεφύγω απ’ τα σκοτάδια μου τις σειρήνες του μυαλού μου τους δαίμονές μου; Πού να΄ σαι Ένα κενό η ζωή μου χωρίς πνοή, χωρίς ψυχή Η φρίκη του πολέμου… Ανεμοδέρνομαι με το ταξίδι μου τρέχω να προλάβω έφτασα εδώ Η αρχή και το τέλος μου Στην υγειά σου Πηνελόπη ..................................................................................... 10ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Cheers to you Penelope Still on my raft I’m blasted by the wind I glare at my star in the sky It has been ten years now and I’ve wanted to tell you so much Will I make it? Will I escape from my darkness, from the sirens in my head, from my demons? Where could you be? My life is void breathless, soulless The horror of the war Battered by the wind throughout my journey I’m rushing I’ve come so far This is my beginning and my end Cheers to you Penelope Λύκειο Αγίου Ιωάννη .................. Λύκειο Αγίου Ιωάννη - Γυμνάσιο Ύψωνα ...............................................................................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής A te Penelope Sulla mia zattera Ancora il vento mi sferza Guardo la mia stella nel cielo Dieci anni da allora Tante cose volevo dirti Ce la farò? Saprò fuggire dalle mie tenebre dalle sirene della mia mente dai miei dèmoni? Dove puoi essere? Un vuoto la mia vita Senza un respiro senza un’anima L’orrore della guerra. Il vento mi sferza mentre sono in viaggio Accelero per potercela fare Eccomi arrivato qua Il mio inizio e la mia fine Salute a te, o Penelope Λύκειο Αγίου Ιωάννη ..................................................................................... 10ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
На своём плоту На своём плоту ещё дрейфую Я смотрю на мою звезду в небе Уже прошло десять лет Я так много хотела тебе сказать Я смогу Я убегу Из моей тьмы. Сигналы моего разума, Мои демоны? Где ты? Моя жизнь пуста Нет дыхания, нет души Ужас войны Дрейфую С моей мечтой Бегу, чтобы успеть Я здесь. Моё начало и мой конец На здоровье, Пенелопа Λύκειο Αγίου Ιωάννη .................. Λύκειο Αγίου Ιωάννη - Γυμνάσιο Ύψωνα ...............................................................................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Κειμενική Διάθλαση Τέσσερις αδελφές Μάνα φύση τις κόρες σου τις προίκισες μα τα προικιά τους πήραν Τις γύμνωσαν, τις έστειλαν στην άκρη αδειανές Ήταν και οι τέσσερις χρυσές, είχαν τις χάρες όλες Η Ανοιξιά, θυμάμαι όταν τραγούδαγε τ’ αηδόνια μελωδίες εμπνέονταν Και μη μιλήσεις για τα άνθη αχ αυτά τα άνθη, ανθίζανε κι αυτά Η Χειμωνιά σου απ’ την άλλη ένα πορτρέτο κάτασπρο, μαγευτικό Τίποτα αγνότερο και πιο παρθένο από ένα χάδι της απαλό Η άλλη, η Καλοκαιριά ντροπή ποτέ δεν ένιωσε πάντα ροδοκόκκινη και φουντωμένη Είχε δύναμη ψυχής Ίδια και η Φθινοπωριά διαπεραστική ακτίδα τα φύλλα υποκλίνονταν όταν φορούσε στέμμα, μάνα φύση προτού τούς δώσεις το μυαλό προτού τούς δώσεις τη φωτιά… Τις κόρες σου τις προίκισες και σου τις φέραν ματωμένες Κατάρα σε αυτούς, κατάρα στους θνητούς, με την ψυχή τους άδεια Γυμνάσιο Ύψωνα ..................................................................................... 10ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Ανακολουθία Η πόρτα ανοίγει και κλείνει ακούγεται θόρυβος Θέλω να μιλήσω για όλους αυτούς θέλω να μιλήσω για εσάς που κρύβεστε στις λέξεις και στα ηχηρά τα γράμματα Πού πάτε Πού μάς πάτε Η πόρτα ανοίγει και κλείνει Όταν ήμουν παιδί είχα ένα όργανο της βροχής και του ξύλου Με αυτό συντρόφευα το όνειρό μου Ποιος είναι ο κόσμος μας Ποιος ο δικός σας Στην άμμο χωρίς ετικέτα χάραξα το δικό μου σύννεφο το άρωμά μου το δικό μου πινέλο τον ήλιο μου χωρίς εσάς Μεγάλωσα χωρίς εσάς γιατί δεν φτιάχνατε γκρεμίζατε τα όνειρά μας Ακολουθία μαθηματική η Νέμεσις. ..................................................................................... 11ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Ο λυγμός της Ανδρομάχης Προσχέδιο Μια οπτασία μια ανάμνηση ψιθυρίζει απ' το παράθυρο του πέτρινου σπιτιού Με θυμάσαι; Δεν έχω χρόνο Δεν έχεις χρόνο Κλείνεις τα μάτια σου στο φως μπερδεύεσαι στη δίνη της ομίχλης Ανωνυμία δόλος εξουσία προσωπείο Δεν ακούς τα παιδιά με το βιολί Με πνίγει ο θυμός το απειλητικό πρόσωπο του Δία Εσύ Εγώ ο λυγμός της Ανδρομάχης ..................................................................................... 12ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Έσπασα τον κανόνα, τα όριά μου έσπασα Βρισκόμαστε στο ίδιο σκηνικό Σε μέρη μακρινά τα μονοπάτια πολλά πολλά τα σκαλοπάτια χρώματα γύρω μου μέσα μου όμως κανένα Θα ’θελα έναν καφέ να τον πάρουμε μαζί Ο καφές έμεινε στον δρόμο το κορίτσι με τη λύρα με την κιθάρα το αγόρι Σαν βρέθηκα στο τελευταίο σκαλοπάτι έγραψα το όνομά σου στη δική μου θάλασσα άρωμα λεβάντας η μορφή σου Κοίταξα πίσω Έσπασα τον κανόνα τα όριά μου έσπασα Σε έχασα Η λύρα συνεχίζει το θλιμμένο μας τραγούδι, Ευρυδίκη ..................................................................................... 13ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Мы в такой же ситуации много путей много лестниц цвета вокруг меня но во мне нет я хотел бы кофе возьмем его с собой Кофе остался на дороге Девушка с лирой мальчик с гитарой Я оказался на последнем шаге я написал твое имя в стихах в моем собственном море Лаванда пахнет твоей формой Эвридика я оглянулся Я нарушил правило, я нарушил свои пределы я потерял тебя С тех пор я сплю, всегда сплю Грустная лира наша песня продолжается Γυμνάσιο Λινόπετρας Γυμνάσιο Καλογεροπούλου - Θέκλειο Γυμνάσιο - Γυμνάσιο Αγίου Ιωάννη Κάτω Πολεμιδιών - Γυμνάσιο Λινόπετρας
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ..................................................................................... 13ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... 我们处境相同 许多的道路 许多的阶梯 身边五彩斑斓 但心里却是空的 我想要一杯咖啡 和你一起喝 咖啡留在了路边 弹竖琴的女孩 弹吉他的男孩 我到了最后一级阶梯 写上了你的名字 在我海洋里的一首诗 和薰衣草一样香的你 欧侓狄刻 我回了头 打破了规则 打破了极限 我失去了你 从那之后 悲伤欲绝 悲伤的竖琴 我们的歌还在继续 Γυμνάσιο Λινόπετρας
Της γειτονιάς Απλωμένα χέρια, γέφυρες καρδιάς Καρδιάς που βλέπει στο σαλονάκι τού απέναντι Στις φωνές των παιδιών που σε τρελαίνουν τα μεσημέρια Στην πίσω αυλή του παππού με τις λεμονιές Η γειτονιά αποτελείται από αστέρια Μπορεί να μην τα βλέπεις, μα είναι πάντα εκεί Εκεί ήταν όταν ήθελα έναν καφέ Εκεί ήταν γιατί απ' τον δρόμο δεν είναι το ίδιο Εκεί ήταν όταν γύρισα πίσω, όταν σε έχασα Ευρυδίκη Κι αν ποτέ με ρωτήσει κανείς γιατί τα λόγια του αλλάζω, Θα του πω πως αυτήν την ιδέα άλλος την είχε στο μυαλό Εγώ είμαι απλά η στενογράφος Γυμνάσιο Καλογεροπούλου Κειμενική Διάθλαση Γυμνάσιο Καλογεροπούλου - Θέκλειο Γυμνάσιο - Γυμνάσιο Αγίου Ιωάννη Κάτω Πολεμιδιών - Γυμνάσιο Λινόπετρας
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Το όνειρό μας χάλασα, Ευρυδίκη Είχα όνειρα μεγάλα για εμάς όμως εσύ έφυγες Το ταξίδι έμεινε ανεκπλήρωτο Στη σκέψη μου δεν θα μπορούσε τίποτα να σε κρατήσει μακριά Σε ψάχνω και σε βρίσκω Τα χρώματά σου με γέμισαν ξανά και βρήκαν τα δικά μου Η συμφωνία έγινε θα συνεχίσουμε μαζί μέχρι να μας χωρίσει η Ιθάκη μας θα κάνουμε μαζί τα πράγματα Κάθε στιγμή μια μελωδία χαρωπή από τη λύρα μου και τη δική σου την κιθάρα ένας ζεστός καφές να τον πίνουμε μαζί αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα Ήταν πολύ το φως απ’ τη μορφή σου Μου είπαν να μη γυρίσω πίσω Σαν βρέθηκα στο τελευταίο σκαλοπάτι στάθηκα αδύναμος Κοίταξα πίσω δεν είδα κανέναν Ο καφές έμεινε στη μέση Έσπασα τον κανόνα Σ’ έχασα και πάλι Η λύρα αλλάζει σκοπό και συνεχίζει μόνη το θλιμμένο μας τραγούδι, Ευρυδίκη μου. Γυμνάσιο Καλογεροπούλου ..................................................................................... 13ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Αυτό το Ελ που μας μαγεύει Λέξεις, σκέψεις κάνουν βόλτες στο μυαλό μου Όνειρα που δεν μπορώ να φτάσω σύνορα που δεν μπορώ να δω πρόσωπα που δεν μπορώ να αγγίξω Η ψυχή μου έξω από τη λογική συναντά την κόρη με τα μακριά σγουρά μαλλιά την κόρη που στους ώμους της κρατάει το παρελθόν Καλώς ήλθες Θα μείνεις; Αυτή μου ψιθυρίζει ευγενικά Μαζί θα βρούμε τ' όνομά μας θα βγούμε προς την αγορά στον βράχο της Θεάς σε αυτό το Ελ που μας μαγεύει κάτω από την Ακρόπολη ..................................................................................... 14ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής 10:10 τα τρένα ξεκινούν Θέλω να πω μια ιστορία Ήτανε Μάρτης η Άνοιξη δεν ήρθε τα σύννεφα κλαίνε κλαίνε τα δέντρα σβήνουν οι μήνες, οι εποχές στην Τροία, στη Συρία, στην Ελλάδα 10:10 τα τρένα συγκρούονται Μας τα ’πε η Κασσάνδρα κανείς μας δεν την πίστεψε 10:10 τα τρένα ξεκινούν Θέλω ταξίδια μακρινά της καρδιάς και του μυαλού Να με χτυπά στο πρόσωπο η ζωή να αγγίζω σαν παιδί τον χρόνο Θέλω να γράψω μια ιστορία την καλύτερη ιστορία ..................................................................................... 15ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Σκόρπια γιατί στην άκρη του μυαλού μου Είμαι η Νάγια Μες τη σιωπή, ένα πρωί για άγνωστα μέρη μακρινά ξεκίνησα Το αμάξι μου στη μέση του κινδύνου Σκόρπια γιατί στην άκρη του μυαλού μου Πού είστε; Μπροστά μου η κόρη του Ήλιου Ιστορίες που χάθηκαν διαδρομές που κάηκαν ξόρκια, δόλια φίλτρα του πολέμου Η εικόνα με βαραίνει τα συναισθήματά μου σε ρυθμό εκθετικό ρίγος επιθετικό Η ευθύνη ποιου; Κίρκη κραυγάζανε θαρρώ Ανοίγω τα μάτια Είμαι η Νάγια ..................................................................................... 16ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Σενάριο άγραφο Κλείνω τα μάτια γράφω ένα σενάριο Βράδυ ζευγαρωμένοι άνθρωποι σύντροφός μου τα αστέρια Έφυγες χωρίς ένα αντίο πολλά τα μυστικά, ανείπωτα Και τι να πω σε αυτούς; Δεν ξέρω τη συνέχεια δεν ξέρω τη συνέπεια Στημένη ζωή φτηνές δικαιολογίες Πονάει φίλε Ακροβατώ σε μια παράφωνη χορδή με κουμπώνει η απελπισία ένα μαχαίρι αιχμηρό το παρελθόν Σήμερα αλλιώτικη μέρα Ερμή, διάδωσέ το ..................................................................................... 17ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ..................................................................................... 18ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Το γράμμα ένα-ένα Σήμανε μεσάνυχτα Ίδιες διαδρομές, ίδιοι άνθρωποι και πάλι Μόνη Κουράστηκα κρυώνω τα κεριά σβηστά δρόμοι κλειστοί δυνατή σιωπή Μαμά, θυμάσαι; Οι δρόμοι του Φαέθοντα ξέφρενη τρέλα των αλόγων στην αγωνία της καταστροφής Εγώ εκεί να κοιτάω τον ουρανό να πάρω λίγο από το φως Πόσο φοβήθηκα μαμά! Με κράτησες σφιχτά και μου ψιθύρισες το γράμμα ένα-ένα και όλα μαζί μια λέξη Σ’ αγαπώ
Σήμερα έγραψα τη λέξη φως, τη λέξη πώς Τρεις δεκαετίες ταξιδεύω Η πνοή του άστατου αέρα με μπερδεύει οι καταιγίδες χαϊδεύουν το πρόσωπό μου ακούω χωρίς αυτιά κοιτάω χωρίς μάτια τη μουσική του δρόμου το νερό που κυλάει Πώς φεύγεις με καθάριο βλέμμα πώς παίρνεις τις τρύπιες αγκαλιές πώς παίρνεις τον ουρανό σου που δεν έχει ταβάνι Πολλές διαδρομές το σώμα μου τα δάχτυλά μας ξεφυλλίζουν τις δικές μας σελίδες Σε έκρυψα σε ένα κουτί μικρό και ασήμαντο Εκεί που οι αναμνήσεις αγγίζουν την αλήθεια Τάχυνε τον χειμώνα, τάχυνε την αστραπή στωικά στη μνήμη της θάλασσας Να θυμάσαι πως άξιζες όλα τα δειλινά Σήμερα έγραψα τη λέξη φως, τη λέξη πώς Σε μίαν άλλη σελίδα πολλές διαδρομές ............. 7ο ΓΕΛ Τρικάλων - 4ο Πειραματικό ΓΕΛ Τρικάλων - Μουσικό Σχολείο Τρικάλων ...............................
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ..................................................................................... 20ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Οι άγραφοι νόμοι κόντρα στη σιωπή Η θάλασσα σήμερα μελαγχολική Η απώλεια σου με πνίγει, αδελφέ μου μού κόβει τον αέρα Οργίζομαι Σκληρό το άδικο το κτύπημα οδυνηρό η εξουσία βάρβαρη Άδειο χαρτί, σελίδες άδειες Πώς μπορώ να σου πω να μην κλαις; Πώς ζεις μετά; Οι άγραφοι νόμοι κόντρα στη σιωπή Τίποτα δεν φοβάμαι Το πρόσωπό σου Πολυνείκη μια δυνατή πνοή στο γυμνό δέντρο της άμμου
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ..................................................................................... 21ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Ήσουν εκεί Έφυγες ένα πρωί Μέσα μου δεν υπάρχουν ήχοι Στο τζάμι της δικής μου σκέψης μόνο τα χνώτα σου ηχούν Θέλω να σου μιλήσω Θέλω να εκφραστώ σε εσένα, σε εμένα Εγκλωβίστηκα σε έναν κόσμο σκοτεινό και απρόσωπο σε έναν κόσμο θλιβερό και άνομο Το χώμα κρύο το βλέμμα βαρύ στο ίδιο σημείο, στην ίδια αρχή Σισύφειος αγώνας η ζωή Έφυγες ένα πρωί μα ήσουν πάντα εκεί Σε κοίταξα, σε άγγιξα κι έγειρα το κεφάλι στο φιλί
Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ..................................................................................... 22ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι .................. Στο πλοίο της γραμμής για Σέριφο Στο πλοίο της γραμμής για Σέριφο δυο παιδιά στα δεκαεπτά δυο φιγούρες αέρινες ψάχνουν τη δική τους διαδρομή Κοιτάζονται στα μάτια πέρα απ’ τα πρέπει και τα μη Θέλω να ελευθερωθώ να με ελευθερώσεις θέλω από τους φόβους, τη σιωπή και τα παράπονα Θέλω μιαν αγάπη που να γράφει την αλήθεια ένα χέρι ανεμόσκαλα σε φωτεινό νησί έναν αστερισμό Την Ανδρομέδα μου Στο πλοίο της γραμμής για Σέριφο δυο παιδιά στα δεκαεπτά
Μαζί θα βρούμε το όνομά μας Μας τα’ πε η Κασσάνδρα κλειδωμένα όλα στης Πανδώρας το κουτί φοβήθηκα μαμά Ακροβατώ σε μια παράφωνη χορδή ψάχνω έναν Δαίδαλο, ψάχνω έναν μίτο να ξεφύγω από τις σειρήνες του μυαλού μου θέλω μίαν αγάπη που να γράφει την αλήθεια οι πληγές μας να κλείσουν Η μηχανή του χρόνου σημαδεύει στιγμές η μυρωδιά των πεσμένων φύλλων με πάει πίσω Είχα ένα όργανο της βροχής και του ξύλου τα παιδιά με το βιολί η λύρα συνεχίζει … Το πρόσωπό σου Πολυνείκη μια δυνατή πνοή μαζί θα βρούμε το όνομά μας τάχυνε τον χειμώνα, τάχυνε την αστραπή Οι νύμφες έκλωθαν το νήμα τους για μας μπροστά μου η κόρη του Ήλιου έγειρα το κεφάλι στο φιλί βρήκα τον φοίνικα στις στάχτες του Το φως θα ξεπλύνει τη γη από τα πάθη Ένα τοπίο στο φως του φεγγαριού Ένας στίχος από κάθε Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι συνθέτει το ακόλουθο ποίημα
vepoiisis.schools.ac.cyRkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=