Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Λευκός καμβάς Οδηγώ μ' έναν κόμπο στο στήθος Οι σκέψεις με πνίγουν καθώς πλησιάζω Η μηχανή του χρόνου σημαδεύει στιγμές Μορφές, θόρυβοι εικόνες και σκιές γύρω τριγύρω Η γιαγιά κεντά στον αργαλειό τη ζωή της ολόκληρη Της γειτονιάς οι άντρες χτυπούν τους καημούς στα ζάρια Το αγόρι στη γωνιά χαϊδεύει του κοριτσιού το μάγουλο Στα ασβεστωμένα διάφανα σοκάκια ψιθυρίζουν τα παιδιά και κρύβονται ανέμελα Μόνος δεν ήτανε κανένας Λευκός καμβάς η Ελλάδα ....................................................................................... 2 ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=