Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Σκόρπια τα ρόδα, κρασί στο ποτήρι Ανακατεύω τη σκέψη μου και είσαι πάντα παρών, αγαπημένε φίλε Εσύ φίλε Η καρδιά μου μυρίζει το καμένο της γης μυρίζει την ερημιά του δάσους τον πόνο του δέντρου Με πονάει η απώλεια των ανυποψίαστων πουλιών με πονάει η στάχτη στο θολό νερό με πονάει το μαύρο των φοβισμένων ρόδων το τρομαγμένο γάβγισμα του σκύλου ο σπαραγμός για τον άνθρωπο Η μορφή σου και πάλι μπροστά μου Πάτροκλε να κοιτάει και να δείχνει Χιονισμένο λευκό το βουνό σκόρπια τα ρόδα, κρασί στο ποτήρι τη λύρα στα δάχτυλα χαραμάδα στο φως ασπίδα στη λήθη Της γης οι πληγές οι πληγές μας να κλείσουν ....................................................................................... 3ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=