126 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής ..................................................................................... 18ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ................... Το γράμμα ένα-ένα Σήμανε μεσάνυχτα Ίδιες διαδρομές, ίδιοι άνθρωποι και πάλι Μόνη Κουράστηκα κρυώνω τα κεριά σβηστά δρόμοι κλειστοί δυνατή σιωπή Μαμά, θυμάσαι; Οι δρόμοι του Φαέθοντα ξέφρενη τρέλα των αλόγων στην αγωνία της καταστροφής Εγώ εκεί να κοιτάω τον ουρανό να πάρω λίγο από το φως Πόσο φοβήθηκα μαμά! Με κράτησες σφιχτά και μου ψιθύρισες το γράμμα ένα-ένα και όλα μαζί μια λέξη Σ’ αγαπώ
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=