128 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής - Επιθεωρητής: Να βάλετε. Και να βάλετε ό,τι θέλετε, ό,τι σας εκφράζει. Τη μυρωδιά, τα χρώματα, το πιάνο και τις φωνές. Αν το επιθυμείτε, μπορείτε να βάλετε και τα Χριστούγεννα. Τώρα, Χάρυβδη, θα μας διαβάσεις τι ζωγράφισες; - Χάρυβδη: Αμέσως. Εκμέκ. (Αγωνιωδώς) Πρέπει να φύγω. Δώσε μου χρόνο! Το φάσμα κάτι γίνεται του εαυτού μου. Καταλαβαίνω πλέον τις κλεισμένες πόρτες, κλεισμένες όχι κλειστές. Τα πράγματα εδώ κι εκεί. Πρέπει να φύγω. (Ήχος καμπάνας) - Επιθεωρητής: Ξεχνάμε το κουδούνι. Ας συνεχίσει, κάποιος. - Γκρεμιστής: Έναν στίχο είχα στο μυαλό μου. Γύρισα τα μάτια, δάκρυα γιομάτα. Ο Ατλαντικός που χάνει τον σκοπό του, με τις σβηστές διαδρομές, δεν κρατιέται. Θέλει χρόνο. Είναι αυτή η ζωή που καρτερώ; Έπιασα το χέρι της Βάγιας, ένιωσα τα πάντα. Με την Ειρήνη ήταν αλλιώς - άναψε φλόγα αλύπητη. Μάλλον, η από μαλλί ποιημένη μπλούζα που θυμάμαι να φοράω, μάλλον εκείνη ήτο φταίχτης. Θα ήθελα να διαμείνω σε αεροπλάνο. Τρεις μέρες είναι λίαν πολύ. Θα φταίει ο ώμος μου ο ωμός. Φοβάμαι την ελευθερία. Τι τύχη! - Το Ομοίωμα: Αυτό είναι πολύ ωραίο, φίλε. Πραγματικά, πολύ ωραίο. Θυμάμαι τις στιγμές αυτές, που διαβάζαμε μαζί τα ίδια σβηστά κεριά, τους ίδιους ανθρώπους, τα ίδια κρύα ποιήματα μες στη νυχτιά. Μα πού χώρισαν οι κοινές μας διαδρομές, αγαπημένε. - Ναώμ: Δεν ξέρω, δυστυχώς, πρέπει να προχωρήσουμε παιδιά, έχω πληρώσει για περιορισμένο χρόνο στο στούντιο. Λοιπόν, ας πω κι εγώ ένα. Το φως αντιφέγγιζε στις κιτρινωπές λαμπάδες. Πλέον είναι σβηστές και η κλάση του ήχου, που τις αγκάλιαζε σαν μάνα το παιδί της, δεόντως έχει αφήσει την ασήμαντη παρουσία του. Όλα έχουν τελειώσει κι όμως κάτι μένει. Αυτό δεν είναι πολύ ωραίο μήνυμα; Κύριε Επιθεωρητά, θα ήθελα τη δική σας άποψη. - Επιθεωρητής: Μου αρέσει, μου αρέσει σίγουρα, στα βέβαια. Ένιωσα σαν να μ’ ενστερνίζετο ο ήλιος, σαν κάθε κύμα μέσα μου να ράγισε και η τρικυμία να σώπασε. Μόνος και κρυώνοντας, είδα τη γλυκιά μου μητέρα να με φιλά στο μέτωπο και όλα τα κεριά να ανάβουν. Έτσι ένιωσα ακούγοντάς το. Αν και τώρα πέρασε. Έχει κανείς σας κάτι άλλο, που να με κάνει να αισθανθώ και πάλι αυτά τα Ηλύσια πεδία της ποιήσεως; ..................................................................................... 18ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=