150 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Από κάποια Βιωματικά Ποιητικά Εργαστήρια ξέφυγαν δημιουργικές πινελιές για να συναντηθούν εδώ Χάνομαι στη λάμψη των σταγόνων της θάλασσας με ταχύτητα φωτός Τα δάχτυλά μας ξεφυλλίζουν τις δικές μας σελίδες Γκρέμισε τα τείχη των ανασφαλειών σου γκρέμισε τα τείχη των παθών σου Ο αέρας διαπερνούσε τα κορμιά μας οι κόκκοι της άμμου άγγιζαν τα πρόσωπά μας Να παίρνεις μαζί τον ουρανό σου που δεν έχει ταβάνι
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=