16 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, να γίνει δύναμη ζωής Το φεγγάρι έσπασε τη σιωπή Ξημέρωσε και δεν ήσουν εδώ, έφυγες μαζί με τη νύχτα. Δε σε είδα, δε σου μίλησα, έφυγες χωρίς αντίο. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι που ζούσε μια φυσιολογική ζωή. Μια κρύα νύχτα της άνοιξης όμως, συνέβη κάτι απρόσμενο που την σημάδεψε. Ο παππούς της, ο ήρωάς της, πήγε να συναντήσει τους αγγέλους. Το μόνο που άκουγε ήταν το κλάμα, ο πόνος, ο θρήνος, η παρηγοριά που προσπαθούσαν να της προσφέρουν. Όλοι προσπαθούσαν να της μιλήσουν, μα κανείς δεν τα κατάφερε. Ώσπου ήρθε η νύχτα και της μίλησε... Η ώρα πήγε έντεκα και δεν μπορούσε με τίποτα να κοιμηθεί. Βγήκε έξω από το σπίτι, πήγε σε έναν λόφο όπου συνήθιζαν να πηγαίνουν μαζί. Κάθισε στο παγκάκι τους. Η νύχτα αγκάλιαζε τη σιωπή, ο αέρας φυσούσε, τα φύλλα χόρευαν στον ρυθμό της. Έβλεπε τον ουρανό, τα αστέρια και τότε οι σκέψεις της ταξίδεψαν και αποτυπώθηκαν σαν μια ταινία. Τα δάκρυα ξεκίνησαν να τρέχουν και χωρίς φωνή ψέλλισε: «Παππού, οι άγγελοι σε πήρανε και δεν προλάβαμε να ζήσουμε αυτά που σχεδιά- ζαμε. Σ’ αυτό το παγκάκι καθόμασταν. Δεν πειράζει που έφυγες, χωρίς να πεις αντίο, το ξέρω πως δεν το ήθελες, οι άγγελοι με ζήλεψαν και σε πήρανε κοντά τους. Σ’ αγαπώ, παππού». Έσκυψε το κεφάλι της και το φεγγάρι τής απάντησε μέσα από τη βροχή: «Μην κλαις κορίτσι μου, όμορφα τα ματάκια σου για να τα βλέπω λυπημένα, μπου- μπούκι όμορφο το γλυκό αυτό σου προσωπάκι. Να πετύχεις αυτά που θέλεις, τα σχέδιά σου να πραγματοποιηθούν και μόνο μπροστά να βλέπεις, πριγκίπισσά μου». Και έτσι η σιωπή έσπασε κι αναρωτήθηκε ποιος της μιλούσε, κοίταξε το φεγγάρι και του χαμογέλασε. Τότε κατάλαβε, δεν ήταν μόνη, ήταν εκεί. Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι, ήταν νύχτα, ο αέρας φυσούσε, η βροχή τραγουδούσε και τα φύλλα χόρευαν με την ψυχή της στον ρυθμό της σιωπής. Δεν ήταν μόνη, το φεγγάρι τής μιλούσε. Κειμενική Διάθλαση ....................................................................................... 1 ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι ...................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=