87 Πήραν τον δρόμο προς το στρατόπεδο το οποίο φρουρούσαν Γερμανοί στρατιώτες. Κατάφεραν να περάσουν κρυφά από τους φρουρούς και να μπουν μέσα. Ανακάλυψαν στο πίσω μέρος του ένα σκοτεινό στενό πέρασμα και απ’ εκεί οδήγησαν σιγά σιγά και πολύ προσεκτικά όσους περισσότερους κρατούμενους μπορούσαν σε ασφαλές μέρος. Κατάφεραν να σώσουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Η γενναιότητά τους ενέπνευσε και άλλους να συμμετάσχουν στον αγώνα κατά των Γερμανών. Ο πόλεμος, ευτυχώς, έληξε και η πόλη ελευθερώθηκε από τη γερμανική κατοχή. Ο Πάνος και ο Γιώργος βίωσαν έναν κόσμο πολέμου και βίας, όμως συνέχισαν να υπηρετούν την ελευθερία και την πατρίδα τους και φρόντισαν να ανοικοδομηθεί η πόλη και να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλους όσοι υπέφεραν. Δεν ξέχασαν ποτέ τα μαθήματα ζωής που πήραν από τον πόλεμο, δεν ξέχασαν τις θυσίες εκείνων που πολέμησαν για την ελευθερία. Τα χρόνια περνούσαν. Ο Πάνος και ο Γιώργος γέρασαν. Η ζωή τους είχε σημαδευτεί ανεξίτηλα από τα γεγονότα εκείνα της 29ης Μαρτίου του 1942 και από όλα όσα ακολούθησαν την περίοδο εκείνη. Στη σκέψη του Πάνου δεν σταμάτησε ποτέ να ηχεί πένθιμα και γλυκόπικρα η μελωδία που έβγαινε από το διπλανό δωμάτιο όπου ο πατέρας του έπαιζε πιάνο εκείνη την ημέρα. Πάνω στο πιάνο το κερί έλιωσε. Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε για τελευταία φορά. Λύκειο Γιαννάκη Ταλιώτη Γεροσκήπου Λύκειο Α΄ Εθνάρχη Μακαρίου Γ΄ Πάφου - Λύκειο Γιαννάκη Ταλιώτη Γεροσκήπου - Γυμνάσιο Αγ. Παρασκευής Γεροσκήπου
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=