Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής 114 .......................................................................................................... 11ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι Κατάθεση Ψυχής Σκέψεις πηγαίες, αφτιασίδωτες, μια μορφή αυτόματης γραφής, της γραφής του ονείρου σε πεζό λόγο, όπως αποκαλύφθηκαν αυθόρμητα κατά τη λειτουργία του ΒΠΕ Η ζωή μου άρχισε να καλυτερεύει εδώ, στο Βιωματικό Εργαστήρι Ποίησης, όταν άνοιξα τα μάτια της ψυχής μου. Βρήκα διέξοδο από τη σκληρότητα μέσα από την έμπνευση. Σχεδιάζω δυο κεριά στο νερό, λουλούδια, όχι πολλά, δύο λουλούδια. Η τέλεια αρμονία. Τα παιδιά έπαιζαν κρυφτό στις αυλές των σχολείων. Ξαφνικά τούς φώναξε η μητέρα τους να μαζευτούν. Τους έδειξε μια βαλίτσα. Μέσα ήταν φυλαγμένα, μια φλούδα από λεμόνι, το ποτήρι του κρασιού από το ντουλάπι του παππού, ένα κλαδί από γιασεμί και ένα άλλο από δυόσμο, δύο κεριά και η ευχή της γιαγιάς. Ζωντανεύουν οι αισθήσεις, ζωντανεύει το πνεύμα, η γη μάς φωνάζει. Σε ποιον κόσμο ζούμε φύση και άνθρωποι; Συνεχίζω να ζωγραφίζω, φτιάχνω ένα τριαντάφυλλο, φτιάχνω τα πέταλά του. Πόσα πέταλα μπορούν να συνυπάρξουν. Κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν μπορεί να με αγγίξει. Γιατί κανένας δεν μιλά; Μισός αιώνας από την εισβολή και ακόμα να βρεθεί η λύση. Φοβάμαι το απρόβλεπτο, φοβάμαι τη σιωπή. Στη λίμνη μια πεταλούδα προσπαθεί να φτερουγίσει.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=