120 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής .......................................................................................................... 12ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι 17 χρονών εγώ 17 χρονών και εκείνος Ήμουνα όμορφη τότε 17 χρονών εγώ 17 χρονών και εκείνος Καθόμαστε στις κερκίδες του σχολείου μου χάρισε ένα φεγγάρι του χάρισα ένα κυκλάμινο Στη στάση του λεωφορείου περίμεναν τα όνειρά μας Πώς ράγισε ξαφνικά ένα φτερό ένα αντίο μια στιγμή Πώς άναψαν οι φλόγες και έγιναν θεριά Αχόρταγη η ημισέληνος ανακατεμένη η πανσέληνος Μισό αιώνα κρύβουμε το δάκρυ μας στο μαξιλάρι μισός αιώνας αναπάντητα γιατί Η Λάπηθος ακόμα θρηνεί Η μαμά συνεχίζει να μαζεύει τα καρύδια στο καλάθι να τα σκορπάει στη γειτονιά όπως και τότε
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=