121 Κατάθεση Ψυχής Σκέψεις πηγαίες, αφτιασίδωτες, μια μορφή αυτόματης γραφής, της γραφής του ονείρου σε πεζό λόγο, όπως αποκαλύφθηκαν αυθόρμητα κατά τη λειτουργία του ΒΠΕ Έχωσα ένα φτερό στην τσάντα μου και προχωράω. Η καρδιά μου έμεινε πίσω. Έχωσα ένα φτερό στην τσάντα μου, αν δω κάποιον με κομμένο φτερό, να του το δώσω. Πώς οι ηλιαχτίδες σβήνουν και χάνονται ανάμεσα στα όνειρα, στα αντίο, στα φεύγω στο μοιραίο τέλος. Αμμόχωστός μου, οι κίτροι μεθούν απ’ το πρωτόγνωρο το φως. Το φως μετά την εισβολή. Ήτανε δειλινό. Το δροσερό αεράκι αγκαλιά με τα κύματα, οι αισθήσεις ξαναζωντανεύουν, κανείς μας δεν το πίστευε. Τα πρώτα τανκς πάτησαν τη χρυσή αμμουδιά, όνειρα, νεαρά παιδιά, η πανσέληνος όλα ανακατεμένα. Και βέβαια οργίζονται οι θεοί. Ακόμα θυμάμαι. Καθόμασταν στις κερκίδες του γηπέδου. Το αίμα του είχε βάψει το χώμα με κόκκινο. Το χαμόγελό του τρύπαγε την ψυχή μας. Τα γράμματα που του έστειλα γύρισαν όλα πίσω. Βρέθηκα σε ένα αντίσκηνο φυλακισμένη με ένα κερί στο πάτωμα και ένα ψωμί στο χέρι. Η μάνα μας μια αγκαλιά για όλους. Έφυγε με μια φωτογραφία στο χέρι. Ήμουνα όμορφη ακόμη. Πενήντα χρόνια είναι πολλά. Πενήντα χρόνια κρυβόμαστε. Aπό τον Ταΰγετο, στον Όλυμπο, στον Ψηλορείτη, στον Πενταδάκτυλο. Κάτω από τον καταγάλανο ουρανό. Ο τόπος μου. Σε ποιον θα δώσω τον λογαριασμό για το θανατικό, τον πόνο, την οδύνη; Τι θα κάνει άραγε ο μικρός μου αδερφός; Τι θα συμβεί άραγε αύριο την αυγή; Λύκειο Λατσιών - Γυμνάσιο Γερίου - Περιφερειακό Γυμνάσιο Πέρα Χωρίου Νήσου ............................................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=