129 Κατάθεση Ψυχής Σκέψεις πηγαίες, αφτιασίδωτες, μια μορφή αυτόματης γραφής, της γραφής του ονείρου σε πεζό λόγο, όπως αποκαλύφθηκαν αυθόρμητα κατά τη λειτουργία του ΒΠΕ Τα ρόδια της γιαγιάς που μάζεψε έμειναν όλα πίσω. Ματωμένα τριαντάφυλλα στη μέση της Μεσογείου. Ήτανε δέκα και έμεινε ένα. Κάποιος να κάνει κάτι. Οφείλουμε να δώσουμε στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας την ευκαιρία να επιστρέψουν. Μεγάλωσες απότομα, μικρέ στρατιώτη. Απόψε έπεσαν χιονοστιβάδες κι έφεραν μαζί τους μνήμες. Άσβηστες μνήμες. Σε λίγες μέρες θα αρχίσει να ζεσταίνει. Το κακό, όμως, είναι πολύ. Έμεινε μόνο το κρασί κι ο ήλιος. Σε ποιον θα δώσω τον λογαριασμό; Είναι ο ίδιος στρατιώτης. Αυτός που έχει γυναίκα και παιδιά. Αυτός που πολεμάει για μας. Αυτός που πέθανε στη μάχη. Αυτός που πάλευε να μας σώσει. Κρέμασα σε ένα σύρμα το μαντήλι που πήρα μαζί μου εκείνη τη μέρα με τον ιδρώτα και το αίμα σου. Κι όλα τα κρέμασα σε ένα σύρμα. Δε μας έμεινε ούτε κρασί ούτε ήλιος να μας ζεστάνει. Να ζητάς πάντα το φως ακόμα και στα μεγαλύτερα σκοτάδια. Τι θα κάνει άραγε ο μικρός μου αδερφός; Θα βγει στη βροχή να χορέψει και να τραγουδήσει; Του άρεσε τόσο πολύ να χορεύει στη βροχή. Κάποιοι άλλοι στρατιώτες μού έφραξαν τον δρόμο. Το σύμπαν χορεύει στους δικούς του ρυθμούς. Λανίτειο Γυμνάσιο - Αθηναΐδειο Γυμνάσιο Καθολικής - Γυμνάσιο Νεάπολης - Σχολή Ομόδους - Γυμνάσιο, Λύκειο, ΤΕΣΕΚ
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=