137 Κατάθεση Ψυχής Σκέψεις πηγαίες, αφτιασίδωτες, μια μορφή αυτόματης γραφής, της γραφής του ονείρου σε πεζό λόγο, όπως αποκαλύφθηκαν αυθόρμητα κατά τη λειτουργία του ΒΠΕ Ένα περιστέρι πέταξε και λάλησε Τι πόλη είν’ αυτή; Τι τόπος είν’ αυτός; Μια λάμψη πάνω απ’ τον μπλε γιαλό δίχως καημούς. Επικοινωνώ με το βάθος του εαυτού μου. Ακουμπώ την Α- κινησία, ψάχνω τη γαλήνη Ψηφίδες χρώματος, κόκκοι άμμου ανεμίζουν στο χάραμα και προτού αγγίξω την ευτυχία, χάνομαι στο πέρασμά της. Ένα πέρασμα προς τον ήλιο. Έψαχνα τους άλλους βρήκα εμένα. Σκεφτόμουν μίλι το μίλι, είδα βουνά λουσμένα στο χιόνι, είδα το πεύκο, μύρισα το αλάτι. Βρήκα εμένα. Ψάχνω όλους αυτούς που χάθηκαν. Δεν βρίσκω κανέναν. Μαζεύω μαργαρίτες και χαιρετάω τις ψυχές. Αυτός ο κόσμος είναι σαν άλλος κόσμος, άδειος, άψυχος. Η γη έρμη, στεγνή, ξόδεψε όλα τα δάκρυά της. Με κοίταξε ο Ακρίτας. «Πέρασα από εδώ, από το ψηλό, αγέρωχο βουνό. Σκληρός ο πόνος. Τρέχω στην Αχερίτου, ψάχνω τους νεκρούς μας. Άναψα το λυχνάρι. Οι ψυχές τους ψάχνουν δικαίωση. Κάποιες στιγμές χάνω τον δρόμο μου. Παρεκτρέπομαι και σε μεγάλα και σε μικρά. Σε μια μέρα, απ' τη μια στιγμή στην άλλη χάσαμε τόσα πολλά. Μνήμη που σχοινοβατεί, μνήμη που ακροβατεί. Μια κυρία με ένα μωρό στην αγκαλιά ψάχνει για γάλα δίπλα από σπίτια εγκαταλελειμμένα. Μια φωτογραφία, αναμνήσεις στο κενό, λέξεις και εικόνες από τότε. Δεν πρόλαβα να γράψω κάτι. Παγκύπριο Λύκειο Λάρνακας - Λύκειο Μακαρίου Γ΄ - Λύκειο Αραδίππου «Τάσος Μητσόπουλος» ........................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=