Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής 12 Τα ανάλγητα και επιδερμικά του κόσμου τούτου, πιστοποιούν τη λήθη και την ισοπέδωση. Πού άραγε να κρύβονται οι αετοί; Να τους κοιτάς τους αετούς Στη συνάντησή τους κρύβεται η αλήθεια Προς τα πού οδεύουν τώρα τα καράβια Χάρτσια και Καλογραία μου; Τι να σου πούμε σήμερα Αυξεντίου; Τι να σου πούμε Μάτση και Απόστολε Βαρνάβα μου; Η εισβολή βρίσκεται στην ψυχή μας. Μισό αιώνα κρύβουμε το δάκρυ μας στο μαξιλάρι Μισός αιώνας αναπάντητα γιατί Λογαριασμοί απλήρωτοι, στοιβαγμένοι, ανεπίδοτοι. Νομοτελειακά, την ύβρη ακολουθεί η τίση και η νέμεση. Οι πινακίδες ακόμα εκεί Προς Ζώδια, Γιαλούσα, Καραβά Ένα παιχνίδι της μοίρας ο κόσμος πέρα από τη λογική. Σαφώς και οι αλλαγές πηγάζουν από τα μάτια της ψυχή μας, το σπίτι και τη γειτονιά μας. Η σκέψη και μόνο με κολάζει Πέρασαν τόσα χρόνια Άχνα, Αχερίτου, Λευκόνοικο Στη χαραμάδα ανάμεσα πέτρας και διάτρητων πλεκτών φύτρωσε μια μαργαρίτα. Δίπλα στο καφενείο της «γιαγιάς Βικτώριας» στη μοιρασμένη Λευκωσία. Στον ραγισμένο καθρέφτη το πουκάμισο τσαλακωμένο Από τότε κερνώ καφέ στη θύμησή της και γλυκά στην πράσινη γραμμή
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=