144 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής .......................................................................................................... 15ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι Δεν πρόλαβε να αγαπήσει Γιαγιά Βικτώρια πες μας για τη βασιλοπούλα και τα προικιά της που είχαν μείνει πίσω «Καθότανε στον Πενταδάκτυλο στις γειτονιές με τους λαλέδες έπαιζε με τα χελιδόνια της Καντάρας και μέτραγε ένα - ένα τα προικιά της Ήτανε καλοκαίρι Ο ήλιος σώπασε απότομα τα στέφανα παγώσανε στον τοίχο στο κενό μια φωτογραφία το νυφικό έμεινε κρεμασμένο στον ραγισμένο τον καθρέφτη το πουκάμισο κι αυτό τσαλακωμένο Φεύγοντας πρόλαβε και έκρυψε μια στάλα φωτός στην απαλάμη της και ένα μαντήλι κεντημένο» Δεν έμαθε ποτέ κανείς πού πήγε Από τότε παιδιά μου κερνώ καφέ στη θύμησή της και γλυκό του κουταλιού εδώ στην πράσινη γραμμή παρέα με τους γεώσακους Ήτανε μια φορά και έναν καιρό Μα ήταν δυστυχώς αλήθεια!
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=