147 Γυμνάσιο Σταυρού - Γυμνάσιο Αγίου Βασιλείου - Γυμνάσιο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ Πλατύ .......................... Μια βασιλοπούλα σε κάποια διαδήλωση Σαν ξημερώσει, ο ήλιος θα χτυπήσει στην τουλίπα που έχει φυτρώσει στη μέση της Λευκωσίας Και η γιαγιά Βικτώρια μένει και την κοιτά... και απορεί γιατί είναι τόσο χαμογελαστή Η ομορφιά που προσθέτει είναι της στιγμής... Διότι όταν πίσω της κοιτώ, βάζω στη σκέψη μου τελεία Και αρχίζω να αναζητώ, γιατί η εικόνα διαβατηρίου που σηκώνει η μάνα κλαίει... κλαίει και πονεί Θα ψάξω να βρώ τη Λευκωσία να μου πεί γιατί είναι μοιρασμένη, γιατί η πληγή της είναι αιμάσσουσα πενήντα χρόνια τώρα Μα ούτε η ίδια ξέρει... είν’ αναγκασμένη να ’ναι εκεί Είναι εκεί και καρτερεί... Γυμνάσιο Αγίου Βασιλείου Άτιτλο Ήτανε Καλοκαίρι Η βασιλοπούλα τριγυρνούσε χορεύοντας ανάμεσα στα πορτοκαλόδεντρα Τραγουδούσε χαρούμενους σκοπούς συντροφιά με το θρόισμα των φύλλων Μα πριν προλάβει να τελειώσει τον σκοπό της Ο ουρανός σκοτείνιασε Ένα περιστέρι πέταξε με ματωμένο το φτερό Παρασυρμένο από τον βίαιο άνεμο Η βασιλοπούλα πέτρωσε Και περίμενε – ακόμα περιμένει – να γίνει γαλανός ο ουρανός Να τελειώσει τον σκοπό της Γυμνάσιο Αγίου Βασιλείου
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=