154 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής .......................................................................................................... 16ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι 18 χρονών Είμαι ο ίδιος στρατιώτης όπως και τότε στημένος σε έναν βράχο Μπροστά μου ο Πενταδάχτυλος πίσω το σπίτι η μάνα μου τα ζωντανά η ανθισμένη λεμονιά Ήτανε πύρινος ο Ιούλης, αιχμηρός σκληρά τα δέντρα τρομαγμένα τα πουλιά Μύρτου, Γερόλακκος και Γαστριά Δεν είναι μόνο ονόματα είναι ο πόνος είναι η καρδιά Σ ' αυτόν εδώ τον βράχο φυτέψαμε δύο ζουμπούλια και τα ποτίζαμε μαζί να αντέξουνε Είμαστε σίγουροι πως θα ζεστάνει η μέρα και τα βουνά θα ημερέψουν Πού να 'σαι και πώς να είσαι τώρα αγαπημένη;
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=