162 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής .......................................................................................................... 17ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι Εμένα με ρώτησε κανείς; Γεννήθηκα σε ένα ακρογιάλι σε μια άλλη εποχή Εκεί ανάσαιναν οι ροδανθοί το ποτάμι κυλούσε απονήρευτο πίναμε τον καφέ μας στα σκαλιά του Άη-Λια και χανόμασταν στα μονοπάτια Ένας κρότος αλλόκοτος και ξαφνικός ένας κόμπος ανάκατος και πνιγηρός σιδερένια τα πουλιά τα μπαλκόνια κλείσανε τα όνειρα σκουριάσανε οι καμπάνες βουβάθηκαν Άσσια, Επτακώμη, Παλαίκυθρο, Πυρόι Ξύπνησα «φυσιολογικά» και «αναμενόμενα» σε ένα αντίσκηνο Εμένα με ρώτησε κανείς; Πολλά τα χρόνια και σκληρά
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=