Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής 190 στον Φουρνά. «Άραγε έχουν ζαρκάδια εκεί»; Δεν ρώτησα. Προσπαθώ να προσαρμοστώ στην ομάδα. Και πάλι δυσκολεύομαι. Ακούω τους υπόλοιπους να διαβάζουν δυνατά: Πώς να γεμίσουμε τα χέρια με τουλίπες, αφού μιλούν μόνο τα μυστικά μας. Τεύκρο, Πηλέα, Αχιλλέα, πώς να μιλήσουνε τα μυστικά σας, όταν ο καημός σας είναι μια ιστορία δυνατή;΄Oταν η ιστορία η δυνατή είναι ο καημός σας; Πώς θα σε βρω Κύπρος, Ελλάδα μου; Ένα ζαρκάδι χάνεται». Θέλω να φύγω από εδώ. Πρέπει να φύγω από εδώ, από το ξεχασμένο, απομακρυσμένο μου χωριό. Θα πάρω όμως αγκαλιά μια ιστορία, μια ιστορία που ζήσαμε εννέα μαθητές και δέκα καθηγητές εδώ στο σχολείο μας, Απρίλιο καιρό λίγο πριν από το Πάσχα. Κάποιοι μας είχανε θυμηθεί, κάποιοι είχανε μάθει και διαβάσει για εμάς. Κάποιοι μας γνοιάζονται γι' αυτό και δε μας αποπαίρνουν. Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο, διάβασα στη διαφάνεια. Θέλω να γίνω μηχανικός αυτοκινήτων. .......................................................................................................... 20ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=