Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής 200 .......................................................................................................... 21ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι Α: Όχι, Ζωή, έλα. Μην κλαις. Ζ: Πώς θες να μην κλαίω; Μέχρι χθες ήταν όλα καλά. Ψάχναμε σπίτι. Έχουμε ανταλλάξει όρκους, έχουμε κάνει όνειρα. Τι έγινε ξαφνικά; (νευριάζει) Και πες μου την αλήθεια, γιατί δεν πιστεύω λέξη απ’ όσα μου είπες. Α: Μα αυτή είναι η αλήθεια. Ζ: Όχι. Δεν σε πιστεύω. Πες μου. (παύση)(φωνάζει) Πες μου. Γιατί δεν μου λες; Πες μου. (ψιθυρίζει) Σε παρακαλώ. Ο Ανδρέας παραμένει αμίλητος. Η Ζωή πάει να φύγει, όμως ο Ανδρέας την σταματά κρατώντας της το χέρι. Α: Μη φύγεις. Εντάξει. Θα σου πω. Ζωή, θα φύγω. Και ίσως να μην ξαναγυρίσω. Ζ: Δεν καταλαβαίνω. Α: Αύριο το πρωί θα φύγω με τον πατέρα μου για Κύπρο. Εισέβαλαν οι Τούρκοι και πάμε για ενίσχυση. Ζωή, εάν δεν γυρίσω δεν θέλω να σου λείψω. Δεν θέλω η ανάμνησή μου να σε κρατάει πίσω απ’ τη ζωή. Θέλω να παραμείνεις η χαμογελαστή Ζωή που ξέρω και αγαπώ. Έχεις ένα πολύ λαμπρό μέλλον μπροστά σου. Δεν θέλω να τα παρατήσεις. Ζ: Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι θα σε αφήσω μόνο σου. Θα έρθω κι εγώ. Α: Το ξέρεις πως δε γίνεται αυτό. Ζωή, πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς εμένα. Και αν είναι γραφτό ίσως ξανασυναντηθούμε. Ζ: Είσαι πολύ εγωιστής. Δεν μπορείς να αποφασίζεις εσύ για εμένα. Σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Προσπάθησες να με απομακρύνεις, για να μην νιώθεις εσύ τύψεις. Και τολμάς να αφήνεις τη σχέση μας στα παιχνίδια της μοίρας. Η Ζωή τον κοιτά στα μάτια και ο Ανδρέας δεν μιλά. Η Ζωή φεύγει και ο Ανδρέας βάζει τα κλάματα. Κλείνει η αυλαία. Υ.Γ. Τα ονόματα Ζωή και Ανδρέας έχουν επιλεχθεί λόγω της σημασίας τους (Ανδρέας= ανδρισμός, πάει στον πόλεμο) (Ζωή= η ζωή που θέλει ο Ανδρέας για αυτή)
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=