211 Κατάθεση Ψυχής Σκέψεις πηγαίες, αφτιασίδωτες, μια μορφή αυτόματης γραφής, της γραφής του ονείρου σε πεζό λόγο, όπως αποκαλύφθηκαν αυθόρμητα κατά τη λειτουργία του ΒΠΕ Μπαίνοντας στο σχολείο που μας φιλοξένησε με κυρίευσε το άγχος. Σιγά-σιγά έγινε δύναμη και η δύναμη αυτοπεποίθηση. Τώρα, μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου, μπορώ να ανακαλύψω τον εαυτό μου και τους άλλους σε αυτόν εδώ τον χώρο. Ένα όμορφο τοπίο, μια θάλασσα και εσύ η γαλήνη. Ερχομοί, αποχαιρετισμοί, λυγμοί και όνειρα, στόχοι και ελπίδες. Η ζωή που έρχεται και φεύγει. Λύπες και χαρές δίπλα-δίπλα. Κλείνω τα μάτια μου, με πνίγει η μοναξιά. Βυθίστηκα. Σκάω και ένα χαμόγελο. Είδα τα μάτια σου, τα γνώρισα. Σε ερωτεύτηκα. Αταξίδευτα όνειρα, ανταύγειες στη λίμνη των ματιών σου, εκεί με οδηγούν οι πρωτόπλαστες αισθήσεις. Μοιάζουνε όλα μουσική, ήχοι που μπλέκονται στις μυρωδιές της δρόσινης αύρας σου, της φωτεινής. Ποίηση. Ένα καταφύγιο, ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να ταξιδέψει και να ανακαλύψει τον κόσμο του. Είναι το γέλιο το ανώδυνο. Είναι η αντανάκλαση του υποσυνείδητου. Οργισμένος αγώνας, βάρκα στη λίμνη οι πόθοι μας. Οι αδικοχαμένοι νεκροί ξαναζωντάνεψαν. Για σένα μίλησε ο λαός, ο Σολωμός, ο Ελύτης, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Κύπρος, Βραχώρι, Παραβόλα. Εισβολή, επιδρομή στον χώρο και τον χρόνο, ένας μεγάλος ξύλινος σταυρός. Ξύπνησα μάνα μες το βράδυ, άναψα ένα καντήλι και άρχισα να σου γράφω. Γλυκιά μου μάνα, δεν ωφελεί πια να γκρινιάζουμε. Μιλάνε τα ποτάμια, τα λαγκάδια κι οι θάλασσες μας. Έχεις πάντα, έναν τρόπο φωτεινό να με αγκαλιάζεις, μάνα! Τα λαγκάδια μας θα ημερέψουνε τον κόσμο Γυμνάσιο Αγίου Κωνσταντίνου Αγρίνιο - Γενικό Λύκειο Παραβόλας Αιτωλοακαρνανίας .....................................
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=