Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής 238 «Να τους κοιτάς τους αετούς Στη συνάντησή τους κρύβεται η αλήθεια Να τους κοιτάς τους αετούς κυρά μου Ροδαφνούσα Στα δύσκολα δεν υπάρχει δυστυχία» Έλεγε πάντα ο παππούς και η γιαγιά Οχυρό της σκέψης τα βουνά και τα ποτάμια μας. Καταφύγιο του μυαλού οι λίμνες, τα λαγκάδια, η ιστορία, οι άνθρωποί μας. Σκύρος, κυρά Καλή Κύπρος, Αμμόχωστος και περιγιάλι Ακοίμητη η σκέψη του νου και της ψυχής Βελούχι, Σαλαμίνα , Χελιδόνα, Λάπηθος Πάει καιρός που πέφτανε στο ξύλινο παγκάκι πέταλα ανθισμένης κερασιάς και τα ζαρκάδια τρέχανε να ζευγαρώσουν Κύπρος, Ελλάδα μου, πολλά τα χρόνια και χαθήκαμε Καθίσαμε στο Κεφαλόβρυσο. Έτρεμε η ανάσα της μέσα στο σκοτάδι. Μαζέψαμε τα συναισθήματά μας, μια αγκαλιά νερό, τα πρωινά στον κήπο της γιαγιάς, τα πεσμένα πλατανόφυλλα και την φίλησα στα μαλλιά. Απόψε, δε λέει να ξημερώσει Ένα παιχνίδι, μια αλήθεια σε ένα γεμάτο ημερολόγιο Τα πηγάδια στέγνωσαν, το νερό γλυφό πρόσφυγες στον δικό μας τόπο Γλυφάδα, Αυλώνα, Σούνιο Σπαθαρικό και Μόρφου μου διψάμε για αλήθειες, για δρόμους καθαρούς διψάμε Την αλήθεια την βρίσκεις σε ξεχασμένα μέρη. Εκεί οι καρδιές ματωμένες ψελλίζουν ύμνους, αναζητούν την κάθαρση σε κάστρα και εκκλησιές κλειστές όπου το φως και το θυμίαμα θα κοινωνήσουν το αύριο. Δεν έχουμε ακόμα φτάσει ως το τέλος Από αύριο τα σφάλματά μας θα γίνουν δύναμη και ζωή Εμείς, μάνα Ελλάδα μου θα ξημερώνουμε παρέα τα ηλιοβασιλέματα
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=