31 Λύκειο Αγίου Νικολάου - Λανίτειο Λύκειο ................................................................................................ Ήταν μια ζεστή, ήρεμη καλοκαιρινή μέρα του Αυγούστου. Το βαρόμετρο χτυπούσε κόκκινο. Εγώ και η γιαγιά μου καθόμασταν στις ψάθινες καρέκλες της αυλής της, παρέα με τους τζίτζικες. Αρχίζει να μου αφηγείται τη γεμάτη εμπειρίες ιστορία της, καθώς οι ήχοι κι οι μυρωδιές μάς ταξιδεύουν σε έναν κόσμο μαγικό που κανείς δεν έχει επισκεφτεί μέχρι σήμερα. Πριν πολλά χρόνια λοιπόν η ζωή ήταν αλλιώτικη, το άγχος δεν κυριαρχούσε τις ζωές μας. Μεταφερόμασταν σε τοπία ήρεμα όπου το μάτι ξεκουραζόταν και η ψυχή γαλήνευε. Κάθε Κυριακή πρωί - πρωί μαζευόμασταν στης εκκλησιάς το κατώφλι, τη Θεία Κοινωνία να γευτούμε, τις πίκρες πίσω να αφήσουμε και όλα όσα ζήσαμε να θυμηθούμε. Λανίτειο Λύκειο Είναι μία μέρα ηλιόλουστη, σε μία ήρεμη θάλασσα με ζεστή αμμουδιά. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει τίποτα που να φέρνει δυστυχία γύρω μου. Ολόγυρα, τα όμορφα και έντονα χρώματα των κυμάτων και της χρυσής αμμουδιάς. Στο άγχος και στα προβλήματά μου, μονο στη θάλασσα ταξιδεύω. Εδώ έχω την ευκαιρία να χαλαρώσω με τον ήχο των κυμάτων και να ονειρεύομαι για το μέλλον. Μόνη μου είμαι σε αυτή τη θάλασσα, όμως δεν νιώθω μοναξιά. Όλα μοιάζουν σαν ένα παραμύθι. Λανίτειο Λύκειο Η Κύπρος μας διψά Η Κύπρος μας διψά η απέραντη θάλασσά μας δεν μπορεί να την ποτίσει η Αμμόχωστος, η Κερύνεια Όλοι μας διψάμε για Λευτεριά Η γιαγιά, ο παππούς απ' το παράθυρο αντικρίζουν τον τόπο που γεννήθηκαν, τον τόπο όπου άνθισαν Μα και πάλι σε σκοτάδι μαύρο βυθίζονται, όταν ακούγονται οι Σειρήνες του πολέμου θυμούνται και δακρύζουν Όμως στο βάθος του ορίζοντα μια σπιθαμή Ελπίδας φωτίζει ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίζεται και μια ψυχή αρχίζει και πάλι να πιστεύει στον πόθο για Λευτεριά Λανίτειο Λύκειο
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=