Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής 32 ........................................................................................................... 2 ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι Κατάθεση Ψυχής Σκέψεις πηγαίες, αφτιασίδωτες, μια μορφή αυτόματης γραφής, της γραφής του ονείρου σε πεζό λόγο, όπως αποκαλύφθηκαν αυθόρμητα κατά τη λειτουργία του ΒΠΕ Ο ήλιος φωτίζει τις καρδιές μας, η θάλασσα γαληνεύει τις ψυχές, το φως νικά το σκοτάδι. Το φως του ήλιου ξημερώνει τα καταγάλανα μονοπάτια του ουρανού, τα πουλιά σιγοτραγουδούν τις πρωινές προσευχές αγγίζοντας τον άνθρωπο δίχως να περιμένει το αύριο. Καθώς κλείνω τα μάτια, ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο ανασασμός των φύλλων. Η φύση κοιμάται, ο αέρας φυσάει τις σκέψεις μου αλλού, η γη με κρατάει στην αγκαλιά της σαν μια μητέρα. Είναι ήσυχο το πρωινό. Και πώς μπορώ να ηρεμήσω, όταν ο άνθρωπος κρέμεται από ένα νήμα να μην πνιγεί: Η φλόγα της ψυχής του διπλανού μου δεν με αφήνει σε ησυχία. Πονάει αυτός, πιότερο πονάω εγώ. Υπόσχομαι να αλλάξω. Κύριε, δε θέλω να ξεχάσω. Άνθρωποι χάθηκαν για να 'μαι εδώ σήμερα και να γράφω. Φρόντισε για αυτούς. Οφείλουμε να φροντίσουμε τη μνήμη τους, να μην χαθούνε. Οι ψυχές μας εγκλωβισμένες στη μανία της θάλασσας. Προδοσία. Εμείς περπατούσαμε ξυπόλυτοι στη σκονισμένη αλήθεια. Λίγο χώμα θέλησε να πάρει από τον τόπο της. Κατέληξε να κρατάει την ίδια της την ιστορία. Συγγνώμη. Ο αδελφός μου και εγώ δεν τα καταφέραμε.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=