56 Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής ........................................................................................................... 5ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι Ο ήχος του κρασιού έσπασε το ποτήρι Στο καφενείο της γειτονιάς γράφω τις σκέψεις μου σε ένα φθαρμένο τετράδιο Πλάι στην ψάθινη καρέκλα κείται η βαλίτσα ανοικτή μ’ ένα ρολόι, ένα βιολί και ένα λαούτο μια χούφτα χώμα της Αμμόχωστος Εκείνη τη μέρα το ραδιόφωνο έπαιζε μια ξεχασμένη μπαλάντα Ο ήχος του κρασιού έσπασε το ποτήρι σκόρπισαν οι πέτρες πέρα στον ίσκιο του καμπαναριού Η δασόεσσα παγιδευμένη έρημος Η δύναμη ράγισε τώρα χειμώνας τώρα χιονιάς Η μνήμη σπασμένη κολόνα να μαρτυράει τον πόνο Ένα φύλλο ελιάς έπεσε δίπλα μου η μυρωδιά θυμιατού γέμισε τον αέρα Και ύστερα μάς έβγαλαν τα καράβια έξω με τη βαλίτσα μας στο χέρι.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=