Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής 58 ........................................................................................................... 5ο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι Με κάθε γουλιά, μια γεύση από την αγκαλιά της ελπίδας Καταφύγιο από μάχες που δίνουμε και κυνηγάμε «Στο ξεθωριασμένο σημειωματάριό μου, γράφω τους φόβους μου» αποτυπώνοντας στιγμές, διατηρώντας τις για χρόνια Το άρωμα του καφέ δένει με την αγκαλιά του μελανιού δημιουργώντας μια συμφωνία αναμνήσεων και χάρης Σε αυτό το καφενείο, έναν κόσμο δικό του Εκεί που οι κουρασμένες καρδιές βρίσκουν παρηγοριά, όχι μόνες Με γεμάτες βαλίτσες, ξέφυγα από την παράκληση του πολέμου Βρίσκω παρηγοριά στη μουσική, στον καφέ, σε μένα. The old man's weary eyes reflect his memories, etched deep within his soul. Each day, he battles to escape the clutches of war, yearning for more time. From noon to night to dawn, he seeks solace in the verses of his poem, a testament to his resilience and unwavering spirit. In the depths of time's embrace, an old man's tale unfold, A poem woven with memories, of a war that left him cold. From noon to night to dawn, he sought for stolen peace, With burdens on his weary back, his hope began to cease. In his eyes, the shadows danced, etched with scars profound, A battle fought in distant lands, where anguish knew no bound. Each passing day, he yearned for solace, a refuge from the fray, Yet time slipped through his trembling hands, as dusk turned into gray. Through fields of sorrow, he wandered, seeking solace's embrace, His heart ached for the innocence, lost in the war's cruel chase. But memories clung like ivy vines, entwined in his weary mind, And the burden of his past misdeeds left him longing to rewind. From noon to night to dawn, he fought to find release, For the echoes of the battle drums still haunted his peace.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=