Λύκειο Αγίου Νεοφύτου

Στις 11 Νοεμβρίου 2021 διεξήχθη Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι στο Λύκειο Αγίου Νεοφύτου.

Μέσα από μια διαδικασία διαθεματική, τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τον λόγο, το χρώμα, τη μελωδία, την κίνηση, την εικόνα. Έτσι η χαραμάδα στο κλειστό του καθενός παράθυρο, μετουσιώθηκε σε δύναμη, σε χαρά, σε αγάπη, σε ζωή.

Το ταξίδι μέσα από τη μαγεία της ποίησης ξεκίνησε…

Στης σκέψης το κλαδί
στην προσφορά
Τι όμορφα πετάει το φως

«κοιτάξαμε ο ένας στα μάτια του άλλου»

Θέμα	Αρχείο	Ημερομηνία
Ποίημα		05/10/2023
Αφίσα		08/03/2023
Παρουσίαση - ποίημα "Φτιάχνουμε Κυριακές"		08/03/2023

Ποίημα

Φτιάχνουμε Κυριακές

Περπατώ στου χρόνου τη ροή
δειλινό Σαββάτου
Γνώριμη η φωνή, σαν βουή
ηχώ στ’ ουρανού το απέραντο
Κι εσύ
τρέχεις και φεύγεις
Μπέρδεμα οι φωνές από το χθες
στης σκέψης το κλαδί
Οι άνθρωποί μου
η ανάσα μου
Ζούμε το τώρα και το αύριο
για σε, τη ζωή
τον ουρανό, τη θάλασσα
τη δικιά σου ώρα
Ανάγκη δωρεάς
Εκεί όπου το χρώμα χάνεται
θα δώσουμε εμείς
Εκεί που δεν μπορώ να δω εγώ
Εκεί όπου δεν μπορείς εσύ να δεις
φτιάχνουμε Κυριακές
και περπατάμε

Συντελεστές

Συμμετείχαν οι μαθητές / μαθήτριες:

Ανδρέου Χριστίνα, Γ1
Βουμπάρη Μαρία, Γ1
Κρανιδιώτη Αντριάνα, Γ1
Κυριάκου Παναγιώτα, Γ1
Λουχτούρα Αιμιλία, Γ1
Σταύρου Νεόφυτος, Γ1
Σωκράτους Έλλη, Γ1
Σωκράτους Ζωή, Γ1
Χριστοδούλου Ελένη, Γ1
Χριστοδούλου Στέλλα, Γ1
Αποστόλου Ραμαναγιάκε Λίλη, Γ2
Κελεκίδης Θεόδωρος, Γ2
Αβραάμ Νικόλας, Γ7
Χαραλάμπους Σταύρος, Γ7

Υπεύθυνη:
Μαρία Μίτλεττον, Φιλόλογος

Έργα Τέχνης

Οπτικοακουστικό Υλικό

Βίντεο - Ποίημα "Φτιάχνουμε Κυριακές"

Φωτογραφικό Υλικό

Μεταγνωστική εμπειρία

"Η συμμετοχή μου στο ποιητικό εργαστήρι ήταν μια μοναδική εμπειρία. Όλοι μαζί ταξιδέψαμε στον κόσμο της ποίησης, είδαμε όμορφες εικόνες, ονειρευτήκαμε, χαλαρώσαμε. Με την ευκαιρία που μας δόθηκε μάθαμε πως τα πάντα μπορούν να γίνουν ποίηση, ό,τι σκεφτόμαστε μπορεί να μετατραπεί σε στίχους ενός ποιήματος. Είναι γεγονός πως η ποίηση μας μάγεψε! Εκτιμήσαμε περισσότερο την ομορφιά της «τέχνης του λόγου», της έκφρασης, της δημιουργίας, της συνεργασίας."

Χριστίνα

Το ποιητικό εργαστήρι ήταν μία ευκαιρία μοναδική. Μας ταξίδεψε βαθιά μέσα στις σκέψεις μας. Θα το ονόμαζα μια απόδραση από τη ρουτίνα, σε ένα κόσμο φτιαγμένο από τη φαντασία μιας ομάδας μαθητών.

Αντριάνα

Μη με ξεχνάς!
Είμ' εδώ κι ατάραχα σε καρτερώ.
Ένα τραχύ πρωινό του Ιούλη… έφυγες.
Βούρκωσες,
έβαλες τον σταυρό σου
κοίταξες τον δακρυσμένο ουρανό μας…
κι έφυγες.
Άφησες ξέστρωτα τα κρεβάτια.
«Θα έρθω πάλι πίσω!», μου ψιθύρισες.
Το υποσχέθηκες! Θυμάσαι;

Μη με ξεχνάς!
Είμαι εδώ… κι αδιάκοπα σε περιμένω.
Μου μιλάνε άνθρωποι ξένοι.
Δεν τους γνωρίζω. Δεν τους καταλαβαίνω.
Δε θέλω να τους μάθω. Δεν τους μιλώ.
Θέλω ν' ακούσω και πάλι τη φωνή σου.
Να τριγυρνάς μες στους διαδρόμους και να με καθαρίζεις.
Ν' ανοίγεις, κάθε πρωινό τα παραθύρια…
σιγοτραγουδώντας «Το γιασεμί».
Τα έμαθες τα νέα;
Αλλά πώς να τα μάθεις!
Ξεράθηκε στην πόρτα το γιασεμί. Τόσα χρόνια απότιστο.
Εγώ όμως, κάνω υπομονή
κι ας στράγγισαν οι τοίχοι μου
κι ας ρυτίδωσαν τα ταβάνια μου.
Εγώ προσδοκώ να σε δω.
Ανέβαλα τον θάνατό μου για σένα.
«Θα έρθω πάλι πίσω», μου ψιθύρισες.
Το υποσχέθηκες! Θυμάσαι;
Μη με ξεχνάς. Είμαι εδώ.
Αγρυπνώ και σε αναμένω.
Το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι στην εκκλησιά μας,
κρατιέται από τη μια μόνο μεριά.
Σε περιμένει να το φτιάξεις.
Τις καμπάνες τις χτυπάει πού και πού ο λίβας.
Μονά! Πένθιμα…
«Θα έρθω πάλι πίσω», μου ψιθύρισες.
Το υποσχέθηκες! Θυμάσαι;

Αντριάνα