Λύκειο Α' Εθνάρχη Μακαρίου Γ'
Στις 28 Μαρτίου 2022 διεξήχθη Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι στο Λύκειο Α' Εθνάρχη Μακαρίου Γ'.
Μέσα από μια διαδικασία διαθεματική, τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τον λόγο, το χρώμα, τη μελωδία, την κίνηση, την εικόνα. Έτσι η χαραμάδα στο κλειστό του καθενός παράθυρο, μετουσιώθηκε σε δύναμη, σε χαρά, σε αγάπη, σε ζωή.
Μέσα από μια διαδικασία διαθεματική, τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τον λόγο, το χρώμα, τη μελωδία, την κίνηση, την εικόνα. Έτσι η χαραμάδα στο κλειστό του καθενός παράθυρο, μετουσιώθηκε σε δύναμη, σε χαρά, σε αγάπη, σε ζωή.
Δευτέρα, 28 Μαρτίου, επικοινωνούμε, εκφραζόμαστε και δημιουργούμε ελεύθερα, μέσα από το φως της ψυχής και του κόσμου μας.«δυο παιδιά, δυο λέξεις»
Στην αίθουσα Ευαγόρα Παλληκαρίδη "Οι φωνές γίνανε μίσχος του τριαντάφυλλου".
Τι άλλο βαθύτερο και υψηλότερο θα μπορούσε να μας συνοδεύει, από τους στίχους του ίδιου του ποιητή: " Στις αφέγγαρες νύχτες που τα πάντα κοιμούνται ..."
Δυο λέξεις, ένας στίχος
Μια αγάπη
Ένας ήλιος
Ένας καθρέφτης, δυο παιδιά. Όλες οι απαντήσεις εκεί.
Ποίημα
Οι απαντήσεις
Δειλινό στη Σαντορίνη
στα δεκαέξι μου
Το σπίτι άδειο, σκοτεινό
Στην πόρτα τα κλειδιά
έχουν στρεβλώσει
τα χρώματα στερέψανε
τα σχήματα μπερδεύτηκαν
Στα δακρυσμένα βότσαλα
πεσμένη μια σελίδα
γκρίζα και βασανιστική
Πολλά τα ερωτηματικά
Σαντορίνη
ξημερώματα
Οι βασανιστικές φωνές
γίνανε
μίσχος του τριαντάφυλλου
Τα κρεμασμένα βράχια
αρώματα του αέρα
Ο μύθος μια μελωδία
δύο λεξεις, ένας στίχος
Μια αγάπη
Ένας ήλιος
Συντελεστές
Συμμετείχαν οι μαθητές / μαθήτριες:- Παπασάββα Κατερίνα, Β1
- Παπασάββα Ανδριανή, Β1
- Δελίδου Ρόζα, Β1
- Κουφοπαντελή Ζέτα, Β1
- Τσιτσριασβίλι Μαριάμ, Β1
- Τσακίδου Μαρία, Β1
- Γκουλαξίδου Ιωάννα, Β1
- Νικολαϊδη Αναστασία, Β2
- Μόρλευ Μπεν, Β61
- Πινισίνα Αναστασία, Β61
Υπεύθυνη:
Κατερίνα Αναστασίου, Φιλόλογος
Φωτογραφικό Υλικό
Μεταγνωστική εμπειρία
Μάρτυρες σε ένα ποιητικό εργαστήρι, σε μια αίθουσα που κουβαλά τη μνήμη ενός «παλαιού συμμαθητή» μας, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Στον μαυροπίνακα, οι δικοί του στίχοι «Τις αφέγγαρες νύχτες που τα πάντα κοιμούνται και τ’ αστέρια φοβούνται να φωτίσουν τη γη», τα λίγα κεριά και τα λουλούδια οδηγούν το μυαλό μας σε ποιητικούς περιπάτους.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα καταιγιστικά. Καταγράφονται από όλους και όλες. Η φύση ανθίζει…, μοσχοβολάνε τα λουλούδια…, το ηλιοβασίλεμα χάνεται στη θά-λασσα…, κάπου εκεί έξω ένα λουλούδι μαραίνεται και ένα άλλο φυτρώνει…, το βαθύ γαλάζιο…, το ταξίδι αρχίζει…, ψάχνω τις απαντήσεις, σταματάει η σκέψη, γιατί να υπάρχει η ζωή, ποιο το μέλλον…, μόνιμη σκέψη μου ο πόλεμος και η Ου-κρανία…, το σπίτι σκοτεινό και άδειο…, τα κλειδιά σπάνε…, ένα δάκρυ κύλησε…, ένα δάκρυ στα βότσαλα…, η μουσική συνεχίζει, το μολύβι συνεχίζει…
Στο εργαστήρι αυτό ψάξαμε τις απαντήσεις. Τις βρήκαμε στον ποιητικό λόγο.