Δίκτυο 9 | Γυμνάσιο Καλογερόπουλου, Θέκλειο Γυμνάσιο, Γυμνάσιο Λινόπετρας, Γυμνάσιο Αγίου Ιωάννη Κάτω Πολεμιδιών

Συντελεστές

Γυμνάσιο Καλογεροπούλου

• Μαρίλια Χατζηνικολάου, Α2
• Ξανθίππη Παπά, Α2
• Αχιλλέας Παστελλάς, Β6
• Σεμέλη Χατζησάββα, Γ4
• Άντρεα Φωτεινού, Γ4
• Ιάκωβος Παύλου, Γ4
• Αμαρυλλίς Νεοφύτου, Γ4

Θέκλειο Γυμνάσιο

• Αθανασίου Μαρίνα, Γ1
• Αντωνίου Σοφοκλής, Γ1
• Δημητρίου Στέλια , Γ1
• Μελικίδης Μιχάλης, Γ1
• Συμεού Ελεονόρα Παρασκευή, Γ1

Γυμνάσιο Αγίου Ιωάννη Κάτω Πολεμιδιών

• Αργύρη Αντριάνα, Γ2
• Παναγιώτου Μαρίνα, Γ2
• Στίγγα Εύη, Γ2
• Κυριακίδου Χριστιάνα, Γ3
• Μπικάκη Ελένη, Γ3
• Σαρταμπάκου Χρυσούλα, Γ3

Γυμνάσιο Λινόπετρας

• Ξυδάς Ιωάννης, Α2
• Ιουλιανού Ηλιάνα, Α7
• Καλλινίκου Μαρία, Α7
• Yingxi Liao, B1
• Πέτρου Νικόλας, Β7
• Νικήτας Κωνσταντίνος, Β7
• Τριγγή Αναστασία, Β7
• Κακουλλή Συλβάνα, Β7

Έργα Τέχνης

Οπτικοακουστικό Υλικό

Βίντεο - Δίκτυο 9 - Ποίημα "Έσπασα τον κανόνα, τα όριά μου έσπασα"

Φωτογραφικό Υλικό

Μεταγνωστική εμπειρία

Το όνειρό μας χάλασα, Ευρυδίκη (ποίημα)

Είχα όνειρα μεγάλα για εμάς
όμως εσύ έφυγες
Το ταξίδι έμεινε ανεκπλήρωτο

Στη σκέψη μου
δεν θα μπορούσε τίποτα
να σε κρατήσει μακριά
Σε ψάχνω και σε βρίσκω
Τα χρώματά σου με γέμισαν ξανά
και βρήκαν τα δικά μου

Η συμφωνία έγινε
θα συνεχίσουμε μαζί
μέχρι να μας χωρίσει η Ιθάκη μας
θα κάνουμε μαζί τα πράγματα
Κάθε στιγμή μια μελωδία χαρωπή
από τη λύρα μου και τη δική σου την κιθάρα
ένας ζεστός καφές να τον πίνουμε μαζί
αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα

Ήταν πολύ το φως απ’ τη μορφή σου
Μου είπαν να μη γυρίσω πίσω
Σαν βρέθηκα
στο τελευταίο σκαλοπάτι
στάθηκα αδύναμος
Κοίταξα πίσω
δεν είδα κανέναν
Ο καφές έμεινε στη μέση
Έσπασα τον κανόνα
Σ’ έχασα και πάλι

Η λύρα αλλάζει σκοπό
και συνεχίζει μόνη
το θλιμμένο μας τραγούδι,
Ευρυδίκη μου.

Γυμνάσιο Καλογεροπούλου

Της γειτονιάς (ποίημα)

Απλωμένα χέρια, γέφυρες καρδιάς
Καρδιάς που πρέπει στο σαλονάκι του απέναντι
Στις φωνές των παιδιών που σε τρελαίνουν τα μεσημέρια
Στην πίσω αυλή του παππού με τις λεμονιές
Η γειτονιά αποτελείται από αστέρια
Μπορεί να μην τα βλέπεις, μα είναι πάντα εκεί
Εκεί ήταν όταν ήθελα έναν καφέ
Εκεί ήταν γιατί απ' τον δρόμο δεν είναι το ίδιο
Εκεί ήταν όταν γύρισα πίσω, όταν σε έχασα Ευρυδίκη
Κι αν ποτέ με ρωτήσει κανείς γιατί τα λόγια του αλλάζω,
Θα του πω πως αυτήν την ιδέα άλλος την είχε στο μυαλό
Εγώ είμαι απλά η στενογράφος

Γυμνάσιο Καλογεροπούλου

Τα σκαλοπάτια προς την Ευτυχία (παραμύθι)

Μια φορά κι έναν καιρό στην πανέμορφη και απόκοσμη χώρα των γαλάζιων θαλασσών, την Αρχαία Ελλάδα, ζούσε ο Ορφέας. Ο Ορφέας είχε επισκεφθεί τα πελώρια βουνά της χώρας του, για να πάει στο Μαντείο των Δελφών. Έφτασε εκεί και καθώς περίμενε τη σειρά του, για να επισκεφτεί τη μάντισσα, πέρασε από δίπλα του σαν οπτασία η Ευτυχία. Γύρισε το κεφάλι του και κεραυνοβόλα την ερωτεύτηκε. Η Ευτυχία όμως εξαφανίστηκε. Μάταια προσπάθησε να τη βρει.

Μετά από περισυλλογή αποφάσισε ότι η ξακουστή μάντισσα θα του λύσει και αυτή την απορία του. Όταν έφτασε η σειρά του, την ρώτησε πού βρισκόταν η Ευτυχία και πώς μπορεί να την αποκτήσει.

Η μάντισσα τού είπε πώς απρόσμενα ο Ερμής την απήγαγε και την πήγε στον Άδη. Για να την αποκτήσει, έπρεπε να πάει μέχρι το τέλος της θάλασσας, στις πύλες του Άδη μέσα σε σαράντα πέντε μέρες, αλλιώς θα την έχανε για πάντα. Όμως, δεν θα ήταν εύκολο, αφού θα έπρεπε να περάσει από πολύ τρομακτικά κι επικίνδυνα θαλάσσια τέρατα. Ο Ορφέας, ωστόσο, έβαλε στόχο να φτάσει στον Άδη σε λιγότερο από δεκαπέντε ημέρες.

Έτρεξε αμέσως να μπει στο πλοίο του, για να προλάβει τον Ερμή. Το ταξίδι προς τον Άδη ξεκίνησε… Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Τη δεύτερη μέρα η θάλασσα άρχισε να φουρτουνιάζει και ο Ορφέας μετά από πολλή μάχη με τα κύματα κατέληξε σε μια σπηλιά. Η σπηλιά ήταν ένα τέρας με χίλια μάτια που έκανε ερωτήσεις και όταν δεν απαντούσες ορθά, σε εξαφάνιζε. Αν απαντούσες ορθά σε άφηνε ελεύθερο.

Το τέρας με βαθιά, τρομακτική φωνή απευθύνθηκε στον Ορφέα:

- Αν θέλεις να σε αφήσω να βγεις ζωντανός πρέπει να μου απαντήσεις σωστά σε αυτές τις τρεις ερωτήσεις.

- Δε χρειάζεται να με υποτιμάς.

- Θα το έχω υπόψη μου. Η πρώτη ερώτηση είναι: «Γιατί ψάχνεις την Ευτυχία»;

- Ψάχνω την Ευτυχία, γιατί η ζωή δεν έχει νόημα χωρίς αυτήν.

- Σωστό. Επόμενη ερώτηση. Πού μπορείς να βρεις την ευτυχία, σε ανθρώπους ή σε υλικά αγαθά;

- Και στα δύο, επειδή και τα δύο μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο.

- Σωστά και πάλι. Τρίτη και τελευταία ερώτηση: «Η γυναίκα που ψάχνεις μπορεί να σου δώσει την ευτυχία που αναζητάς»;

- Ναι, γιατί μπορεί να ολοκληρώσει τη ζωή μου.

- Συγχαρητήρια, Ορφέα! Οι απαντήσεις σου είναι πολύ λογικές και τις αποδέχομαι ως σωστές. Μπορείς να περάσεις, χωρίς να σε εμποδίσω άλλο.

Ο Ορφέας χαιρέτησε το τέρας και κατευθύνθηκε προς το πλοίο του. Το πλοίο όμως δεν ήταν εκεί, είχε εξαφανιστεί και έπρεπε να φτιάξει μια σχεδία στα γρήγορα. Έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, για να φτιάξει τη σχεδία. Την έφτιαξε και ξεκίνησε το ταξίδι.

Μετά από τρεις μέρες έπρεπε να σταματήσει για προμήθειες. Στον ορίζοντα υπήρχε μόνο ένα πολύ περίεργο νησί. Έπρεπε να κατέβει στο συγκεκριμένο νησί, δεν είχε άλλη επιλογή, είχε ανάγκη τις προμήθειες. Μόλις πάτησε το πόδι του στο νησί, τον σταμάτησε ένας πανύψηλος λύκος με ένα τεράστιο στόμα και τον οδήγησε σε ένα τεράστιο κελί. Ο λύκος κοίταξε τον Ορφέα και του πρότεινε ν' ανέβει στην πιο ψηλή κορφή του βουνού και να φέρει το φρούτο καλομπόμηλο που φυτρώνει μόνο εκεί. Του έδωσε διορία δύο ημέρες. Αν δεν το έφερνε μέχρι τότε, θα τον έτρωγε.

Ο Ορφέας έπρεπε να κάνει γρήγορα. Του είχαν μείνει μόνο δέκα ημέρες. Αποφασισμένος πήρε τον δρόμο για το όρος που του είπε ο λύκος. Έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, στον δρόμο του όμως υπήρχαν πολλά εμπόδια. Τον Ορφέα δεν τον ένοιαζε τίποτα. Έφτασε στην κορυφή του βουνού σε λιγότερο από πέντε ώρες, άρπαξε το φρούτο και το παρέδωσε στα χέρια του λύκου.

Ο λύκος μόλις είδε τον Ορφέα ενθουσιάστηκε. Κανείς άλλος δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη δοκιμασία σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έκπληκτος από τις δυνατότητές του, τον άφησε να φύγει προσφέροντάς του ένα πλοίο γεμάτο προμήθειες για το ταξίδι του.

Ο Ορφέας ευχαρίστησε τον λύκο κι έφυγε αμέσως. Του είχαν μείνει εννέα ημέρες για να φτάσει στον Άδη. Την έβδομη ημέρα αντίκρισε ένα τρομακτικό θαλάσσιο τέρας. Ένα τεράστιο χταπόδι που με τα γιγάντια πλοκάμια του τον τράβηξε στη σπηλιά του. Τον φυλάκισε σε ένα κελί με τριάντα κροκόδειλους και του έδωσε ένα μπούμερανγκ. Του είπε πως αν δεν κατάφερνε να τους σκοτώσει όλους, θα τον έτρωγαν.

Ο Ορφέας, λόγω του ότι είχαν απομείνει επτά ημέρες, δε δίστασε κι άρχισε να ρίχνει το μπούμερανγκ με μεγάλη ευστοχία. Ευτυχώς, με τρεις προσπάθειες σκότωσε όλους τους κροκόδειλους, αφήνοντας έκπληκτο το χταπόδι. Όμως, εκείνο δεν τον άφησε να φύγει. Θύμωσε τόσο πολύ με την επιτυχία του που και πάλι τον κλείδωσε στο κελί του. Τον άφησε εκεί κι έφυγε, αλλά ο Ορφέας από την απελπισία του άρχισε να ψάχνει στους τοίχους. Μετά από λίγη ώρα εντόπισε ένα κρυφό κουμπί. Το κουμπί άνοιγε μια μυστική έξοδο. Μόλις άνοιξε η πύλη, ο Ορφέας έτρεξε στο καράβι κι έφυγε προς τον Άδη. Του υπολείπονταν πέντε ημέρες.

Μετά από δύο ημέρες το καράβι του Ορφέα ναυάγησε λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ορφέας έπρεπε να φτάσει στον Άδη κολυμπώντας. Του είχε μείνει η τελευταία ημέρα. Όταν έφτασε επιτέλους στον Άδη αντίκρισε τον Ερμή και ζήτησε την πολυπόθητη Ευτυχία. Αυτός του είπε πως μπορεί να την πάρει υπό έναν όρο, να μην γυρίσει να κοιτάξει πίσω γιατί θα τα έχανε όλα.

Μετά από τις πολλές περιπέτειες ο Ορφέας αντικρίζει την Ευτυχία του. Τόσο πολύ συγκινήθηκε μόλις την είδε που δε χόρταινε να την κοιτάει. Έτσι, ξέχασε τη συμβουλή του Ερμή. Άρχισαν να ανεβαίνουν μαζί τα σκαλοπάτια προς την ευτυχισμένη ζωή. Πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, γύρισε πίσω να την θαυμάσει ξανά. Στο τελευταίο σκαλοπάτι, εκεί που πήγαινε να πραγματοποιηθεί το όνειρο, ο Ορφέας έχασε την Ευτυχία.

Γυμνάσιο Λινόπετρας

Σκέψεις παιδιών

«Όταν πήγα στο βιωματικό ποιητικό εργαστήρι κατάλαβα ότι η ποίηση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται να συντονίσεις και να συγχρονίσεις τις σκέψεις σου με τα συναισθήματα σου για να μπορείς να εκφραστείς ποιητικά».

Γιάννης Ξυδάς Α2, Γυμνάσιο Λινόπετρας

«Είναι απίστευτο το πόσο διαφορετικά μπορείς να γνωρίσεις τους συμμαθητές σου και να τους πλησιάσεις σαν χαρακτήρες μέσα από κοινές εκδηλώσεις. Τους μαθαίνεις και γίνεσαι πιο εύκολα και γρήγορα φίλος τους. Χώρια ότι μοιράζεσαι σκέψεις και όνειρα».

Νικόλας Πέτρου Β7, Γυμνάσιο Λινόπετρας

«Ήταν τόσο ωραία εμπειρία για μένα αφού ένιωθα πολύ ήρεμη και έφερα στο μυαλό μου έντονες εικόνες, τόσο ζωντανές που αποφάσισα να τις εξωτερικεύσω με μια ζωγραφιά».

Ying Liao Xi Β1, Γυμνάσιο Λινόπετρας

«Όταν πήγα σπίτι μια σκέψη τριγύριζε το μυαλό μου. Η ποίηση δεν είναι μόνο ένα κείμενο γραμμένο σε ένα χαρτί αλλά ένα κείμενο γεμάτο συναισθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς του συγγραφέα»

Μαρία Καλλινίκου Α7, Γυμνάσιο Λινόπετρας

«Εκείνη η μέρα θα μας μείνει αξέχαστη. Τότε ήταν που κατάλαβα πως η ποίηση δεν είναι εύκολο πράγμα. Χρειάζεται χρόνο, σκέψη και αφοσίωση ώστε να βγει το καλύτερο ποίημα»

Ηλιάνα Ιουλιανού Α7, Γυμνάσιο Λινόπετρας