Δίκτυο 9 | Λύκειο Εθνομάρτυρα Κυπριανού Στροβόλου, Λύκειο Κύκκου Α', ΤΕΣΕΚ Μακάριος Γ' Λευκωσίας

Συντελεστές

• Κρίστιτς Χριστίνα, Β11
• Μπαλάζ Κέιτλιν, Β11
• Παναγιώτου Αικατερίνη, Β11
• Παναγιώτου Δέσποινα, Β11
• Χαραλάμπους Αντριάνα, Β11
• Χρίστου Μιχάλης, Β11
• Παναγιώτου Σώτια, Γ11
• Πόζωτος Γεώργιος, Γ33

• Σταύρου Σιμώνη, Α11
• Φράγκου Θεοδώρα, Α31
• Γενακρίτης Χρίστος, Β31
• Ορφανίδη Χριστίνα, Β31
• Χρίστου Αντρέας, Β31
• Παύλου Παναγιώτα, Β32

• Αντωνίου Ανδρονίκη, ΘΕΓ1
• Ζησίμου Νάγια, ΘΕΓ1
• Στυλιανού Σωτηρούλλα, ΘΕΓ1
• Αρέστη Άντρια, ΘΕΓ2
• Θεμιστοκλέους Αγγελική, ΘΕΓ2
• Παναγή Σωτηρία, ΘΕΓ2

Έργα Τέχνης

Οπτικοακουστικό Υλικό

Βίντεο - Τραγούδι - Δίκτυο 09 - "Να τους κοιτάς τους αετούς"

Βίντεο -ΒΠΕ - Δίκτυο 09 - «Συναντιόμαστε στο βλέμμα του ήλιου στο φως του φεγγαριού»

Φωτογραφικό Υλικό

Κειμενική Διάθλαση

Εσπέρα. Οι ξανθές ανταύγειες που έζωναν το άρμα του μεγάλου θεού καθρεφτίζονταν, πλέον,
ολοφάνερα εις τα γαλήνια νερά, τα οποία χύνονταν διάπλατα μπρος τον βραχώδη γιαλό. Τούτη
δώ η αείμνηστη πανδαισία που προσκαλούσε το σύνολο των αισθήσεων σε πνευματική και
ψυχική έκσταση, ήτανε μια χαραμάδα, θαρρείς, μια απειροελάχιστη αποκάλυψη, την οποία χάρισε
ο ίδιος ο Κύριος στα ποίμνιά του, μια φευγάτη και εύθραυστη ιδέα απ’ αυτό που κάποτε
αποκαλούνταν Ηλύσια. Αρκούσε μόνο να τη φανταστείς και αμέσως χάνονταν, τόσο εύθραυστη.
Ωσάν ο γλυκύτατος σκοπός, η πιο εύηχη συμφωνία, το ωραιότατο παραμύθι, ο ομορφότερος
πίνακας, να έσμιξαν σε απόλυτη αρμονία και να συνέθεσαν τούτο το τοπίο, που μόνο από τις σκοροφαγωμένες σελίδες νουβέλας άλλης εποχής, θα ’λεγε κανείς, πως βγήκε.

Τότε, έστρεψε το βλέμμα του προς τον γέρο, ο οποίος αναπολούσε μνήμες θολές και χαραγμένες
εις την λήθη του αιώνος, σαν ταξιδευτής σε ξένα εδάφη, αμνημόνευτα απ’ τον γνωστό κόσμο ως
τώρα.

«Παππού», αποκρίθηκε με δισταγμό, μη βάλει τέλος σ’ αυτή την περιήγησή του.

«Προς τα πού οδεύουνε ’κείνα τα βαπόρια;».

Του τάφου σιωπή δεσπόζει. Τίναξε το κεφάλι, ξάφνου, μελαγχολικά και χάιδεψε με τρόπο
ευγενικό το δαχτυλίδι που είχε αποτυπωθεί στον δείκτη του. « Εις τον λιμέναν της Σκάλας, παιδί
μου». « Από ’κεί, προς τα πού;», συνέχισε ο μικρός. Τούτη τη φορά, η σιωπή είναι αβάσταχτη. Ο
μικρός σηκώθηκε. Γονάτισε δίπλα στον γέρο και ακολούθως έγειρε το κεφάλι του εις τα
ταλαιπωρημένα γόνατά του. Τότε, ο γέροντας ψιθύρισε κάτι.

«Παιδί μου, θα σου διηγηθώ μια ιστορία, που είναι να οργίζονται θεοί...»
Λύκειο Κύκκου Α΄

Κατάθεση Ψυχής

Σκέψεις πηγαίες, αφτιασίδωτες, μια μορφή αυτόματης γραφής, της γραφής του ονείρου σε πεζό λόγο, όπως αποκαλύφθηκαν αυθόρμητα κατά τη λειτουργία του ΒΠΕ

Η ζωή μου άρχισε να καλυτερεύει εδώ, στο Βιωματικό Εργαστήρι Ποίησης, όταν
άνοιξα τα μάτια της ψυχής μου.

Βρήκα διέξοδο από τη σκληρότητα μέσα από την έμπνευση. Σχεδιάζω δυο κεριά στο
νερό, λουλούδια, όχι πολλά, δύο λουλούδια.
Η τέλεια αρμονία.

Τα παιδιά έπαιζαν κρυφτό στις αυλές των σχολείων.
Ξαφνικά τούς φώναξε η μητέρα τους να μαζευτούν. Τους έδειξε μια βαλίτσα. Μέσα
ήταν φυλαγμένα, μια φλούδα από λεμόνι, το ποτήρι του κρασιού από το ντουλάπι του
παππού, ένα κλαδί από γιασεμί και ένα άλλο από δυόσμο, δύο κεριά και η ευχή της
γιαγιάς.

Ζωντανεύουν οι αισθήσεις, ζωντανεύει το πνεύμα, η γη μάς φωνάζει. Σε ποιον κόσμο
ζούμε φύση και άνθρωποι;

Συνεχίζω να ζωγραφίζω, φτιάχνω ένα τριαντάφυλλο, φτιάχνω τα πέταλά του. Πόσα
πέταλα μπορούν να συνυπάρξουν.
Κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν μπορεί να με αγγίξει.

Γιατί κανένας δεν μιλά;
Μισός αιώνας από την εισβολή και ακόμα να βρεθεί η λύση. Φοβάμαι το απρόβλεπτο,
φοβάμαι τη σιωπή.
Στη λίμνη μια πεταλούδα προσπαθεί να φτερουγίσει.