Λύκειο Παραλιμνίου

Στις 10 Νοεμβρίου 2023 διεξήχθη Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι στο Λύκειο Παραλιμνίου.

Μέσα από μια διεπιστημονική και διαθεματική διαδικασία, οι συμμετέχοντες ανακαλύπτουν βιωματικά τον έσω και τον έξω κόσμο και επικοινωνούν με αυτόν. Αναγνωρίζουν σφάλματα και λάθη και επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα ανατροπής των καιρών. Έτσι, μέσω της αυτόματης γραφής, της γραφής του Ονείρου, συνθέτουν και μετρούν ποιητικά τα ηλιοβασιλέματα στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, να μην τους λείπει ένα..

Επικοινωνία με την έγκλειστη πόλη της Αμμοχώστου σε απόσταση αναπνοής. Τό- σοι πολλοί πηγαινοέρχονται και η πόλη τόσο μόνη.

«Στη σκιά σου, μια αγκαλιά παιδιά σφίγγουν το χώμα
κρατούν το παιχνίδι με τα βότσαλα
κάνουν τις εποχές να μοιάζουν παραμύθι»

Θέμα	Αρχείο	Ημερομηνία
Ποίημα		04/12/2024
Αφίσα		04/12/2024

Ποίημα

Μια μελωδία βγαλμένη από τη Μεσόγειο

Μη μου θυμώνεις Αμμόχωστος
Εδώ είμαι
σε βλέπω, σε ακούω, σου μιλώ
Στη σκιά σου
μια αγκαλιά παιδιά σφίγγουν το χώμα
κρατούν το παιχνίδι με τα βότσαλα
κάνουν τις εποχές να μοιάζουν παραμύθι
Μια μελωδία βγαλμένη από τη Μεσόγειο

Ο χρόνος σπαρταρά

Δε θέλω να σβήσω
εκείνο το βράδυ του Σαββάτου
τα καλοκαίρια
το χαμόγελο της γιαγιάς
το τραγούδι της βροχής
τους λεμονανθούς
τον αδελφό μου
τον ήλιο στη χούφτα της θάλασσας

Κύριε,
κομμάτι κομμάτι
χαραμάδα τη χαραμάδα
το παραμύθι μας απ' την αρχή
Μη μου θυμώνεις Αμμόχωστος

Συντελεστές

Συμμετείχαν οι μαθητές/τριες:

Ιωάννου Μαριάμ, Α11
Βλίττη Κατερίνα, Α11
Στυλιανού Νίνα, Α11
Ψάλτης Αντρέας, Α11
Κυπριανού Ευέλθων, Α31
Ζέμπασιη Άντρια, Β11 Β12
Χατζηκωνσταντή Ιωάννα, Β31
Βέτσικα Μαριλένα, Β33
Γεωργίου Νόα, Γ11 Γ12
Ισαάκ Φιλοθέη, Γ31
Κκίργια Βαρβάρα, Γ31
Μάρκου Μαρία, Γ31
Νικολάου Ανδρέας, Γ31
Τρίαρος Ανδρέας, Γ31
Χαρίτου Λουκάς, Γ31
Γιατρού Σεβαστιανή, Γ42
Ισαάκ Χρίστος, Γ42
Λοΐζου Ιάκωβος, ΓΑΘΛ235

Υπεύθυνη:
Αντριανή Μοδέστου Παρασκευά, Φιλόλογος
Συνεργάτιδες:
Μαρία Μαγκλάρα, Βαλεντίνα Άσσου, Φιλόλογοι, Εύα Τρίαρου, καθηγήτρια Μαθηματικών, Κατερίνα Στρατή, ΒΔ Φιλόλογος

Έργα Τέχνης

Οπτικοακουστικό Υλικό

Φωτογραφικό Υλικό

Κειμενική Διάθλαση

Τα γέλια μας χρωματίζουν τον χρόνο

Λασπωμένες πατούσες
σχισμένα γόνατα
Τρέχαμε μέσα στο γλυκόξινο άρωμα των πορτοκαλιών
Ο αέρας αλμυρός
Επιτέλους! Μπήκε Ιούλιος
Τα γέλια μας χρωματίζουν τον χρόνο
ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός για κανέναν
Βιαστική βαλίτσα, ματωμένο χώμα
Τρέχαμε μες τις γειτονιές να φύγουμε
Ας μην έμπαινε ποτέ ο Ιούλιος
Τα γέλια μας τα έκλεψε η σιωπή
δακρυσμένη μάνα, ζαρωμένη φωτογραφία
Τρέχουμε, τρέχουμε
πάντα τρέχουμε
ο χρόνος τρέχει γρηγορότερα.
Γιατί να την κλάψω;
Θα καίγονται να τη χορτάσουν
εκείνοι, οι αχόρταγοι
Ας την χαρούν όσο θέλουν
Δική μου είναι η πόλη
Δική μου είναι θάλασσα
κι ας με έχει προδώσει
Δικό μου το χώμα
δικό μου το σπίτι, δικό μου.